پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از احکام ابتکاری مدعی پیامبری بابیت که بعدها توسط مدعی پیامبری بهائیت نیز تصویب شد، تقسیم سال به 19 ماه و هر ماه به 19 روز است.[1] اسامی ماه‌های نوزده‌گانه‌ی بهائی به این شرح است: «1. شهر البهاء 2. شهر الجلال 3. شهر الجمال 4. شهر العظمة 5. شهر النور 6. شهر الرحمة 7. شهر الکلمات 8. شهر الاسماء 9. شهر الکمال 10. شهر العزة 11. شهر المشیة 12. شهر العلم 13. شهر القدرة 14. شهر القول 15. شهر المسائل 16. شهر الشرف 17. شهر السلطان 18. شهر الملک 19. شهر العلما».
همچنین جالب است بدانیم، پیشوایان این فرقه حداکثر نبوغ خود را به خرج داده و اسامی جدیدی نیز برای روزهای هفته انتخاب کرده‌اند: «شنبه: یوم الجلال، یکشنبه: یوم الجمال، دوشنبه: یوم الکمال، سه‌شنبه: یوم الفضال، چهارشنبه: یوم العدل، پنجشنبه: یوم الاستحلال، جمعه: یوم الاستقلال».
اما در نقد و بررسی تعداد و اسامی ماه‌ها و روزهای هفته‌ی بهائی، ذکر نکاتی را لازم می‌دانیم:
اول: مبنای تقویم بابیت و بهائیت بر اساس سال شمسی بوده اما طبق تقویم ساختگی بهائیت، چون هر سال، نوزده ماه و هر ماه نوزده روز حساب می‌شود، جمعاً سیصد و شصت و یک روز خواهد شد و چهار الی پنج روز از سال اضافه خواهد آمد! این در حالیست که بر اساس نظام آفرينش هر ماه 30 روز و سال 12 ماه دارد و لذا خدای تعالی در قرآنی که بهائیان نیز (به ظاهر) قبول دارند، فرموده است: «إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً في‏ کِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ... [توبه/36]؛ تعداد ماه‌ها نزد خداوند در کتاب الهی، از آن روز که آسمان‌ها و زمین را آفریده، دوازده ماه است». با این حال آیا می‌توان توجیه بهائیت را پذیرفت که چون ما می‌خواهيم عدد 19 را مقدس بشماريم، بر خلاف قانون طبیعت و نظام آفرینش، ماه و سال و روزمان نيز بايد بر اساس اين عدد تنظيم شود؟!
دوم: خداوند متعال در قرآن کریم، سخن گفتن پیامبران به زبان قوم و ملّت‌شان را یکی از ویژگی‌های پیامبران الهی بیان داشته است: «وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ بِلِسانِ قَوْمِهِ [ابراهیم/4]؛ ما هیچ پیامبری را جز به زبان قومش، نفرستادیم». با این حال چگونه مدعیان پیامبری ایرانی بابیت و بهائیت، از اسامی عربی برای ماه‌ها و روزهای خود استفاده کرده‌اند؟! به راستی چه ضرورتی برای تغییر نام ماه‌ها و روزها، آن هم به قیمت مخالفت با سنت الهی وجود داشته است؟!
سوم: آیا تشکیلات بهائیت و بهائیان از این تقویم و اسامی ماه‌ها و روزها در مراودات خود استفاده می‌کنند؟! آیا تا با حال دیده‌اید که مثلاً یک بهائی به جای سه‌شنبه از واژه‌ی یوم الفضال یا نهاد رهبری بیت العدل در یکی از پیام‌هایش، به جای استفاده از تاریخ میلادی، از تقویم بی‌پایه و اساس بهائی استفاده کند؟! پس اگر این اسامی اینقدر بیهوده و غیرقابل استفاده‌اند، پس چرا تشکیلات بهائیت هنوز هم از آن تمجید بیهوده می‌کند: «گزينش تقويمی جديد در دوره‌ی هر پيامبر، نمادی از قدرت ظهور الهی برای ايجاد تحول در درک انسان از حقايق مادی، اجتماعی و روحانی است و از اين طريق لحظات و ايام مقدس مبرز می‌گردد، جايگاه نوع بشر در زمان و مكان بازانديشی می‌شود و روند زندگی از نو شكل می‎گيرد».[2]
چهارم: نکته‌ی آخر آن‌که چرا فرقه‌ی بهائیت با داشتن تقویمی (به ظاهر) مستقل و مطابق با تقویم شمسی، برای مناسبت‌های خود نظیر تولد باب و بهاء معادل‌سازی نمی‌کند و جشن‌هایش را در تاریخ قمری و ابتدای ماه محرم الحرام (ماه عزای شیعیان) برگزار می‌کند؟!

پی‌نوشت:
[1]. ر.ک: حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 119.
[2]. نهاد بیت العدل، پیام مورخ: 10 ژوئيه 2014، خطاب به محافل روحانی ملّی.