گر چه در نگاه بسیاری از فرقه های مسیحی نوشیدن شراب به مقدار کم  گناه آلود نیست اما به طور قطع  مستی یکی از گناهان کبیره در مسیحیت شمرده میشود و ایمانداران باید از مستی و اعتیاد به الکل مطلقاً دوری نمایند.[1]

 پولس از مستی و عیاشی به عنوان دو عملی که از نفس سرچشمه میگیرد نام می برد او می گوید مستان و عیاشان وارث ملکوت خدا نمیشوند.[2] او مسیحیان شهر قرنتس را مذمت میکند که فساد در میان شما آنقدر زیاد شده که حتی در میان بت پرستان این قدر فساد وجود ندارد و از همین رو این مسیحیان را از معاشرت با میگساران و زنانیان برحذر میدارد و دستور میدهد که حتی با آنها هم غذا نشوند.[3] یکی از خصوصیات نیکوی حضرت یحیی این بود که هرگز لب به شراب نیالود و از همین رو مورد ستایش اناجیل قرار گرفته است.[4]

گر چه امروزه برخی از کلیسا های تبشیری برای جذب بیشتر مخاطبان برخی از بی بند و باری ها از جمله رقص مختلط و یا فرهنگ برهنگی در کلیسا و... را  رایج کردند ولی این بی بند و باری ها از نظر کتاب مقدس و مسیحیت مورد پذیرش نیست. بنابر این ادعا که هر کس مسیحی شود آزاد است هر کاری که می خواهد انجام دهد ادعایی باطل است.

پی‌نوشت:

[1]. افسسیان 5: 18؛ اول قرنتیان 6: 12
[2]. غلاطیان 5 : 19-21 و 1 قرنتیان 6: 9-10
[3]. اول قرنتيان 5 : 11
[4]. انجيل لوقا 1 : 14 ـ 16