در هر مقوله‌ای برای تراز و میزان بهبودی عملکرد، از وجود شاخص بهره می‌برند. در مقوله دین نیز برای شناخت میزان عملکرد مثبت افراد از برترین‌های افراد دینی، شخصی را به عنوان شاخص و میزان معرفی می‌کنند، تا به عنوان یک نمونه عملی از افراد وارسته معیاری باشد برای اندازه‌گیری عمل سایرین. البته در حوزه دین، شاخص قرار دادن یک فرد برای میزان عمل بقیه افراد، باید دقت بسیار بالایی لحاظ گردد و این‌گونه نیست که هر کس بتواند شخص دیگر را شاخص در این خصوص قرار دهد، مگر این‌که آن شخص خودش مأمور و فرستاده از جانب خداوند باشد.
با وجود روایت‌های نبوی که در شأن امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در این زمینه، عده‌ای سعی کردند برای محو کردن نام ایشان به جملات غلوآمیز در خصوص دیگر افراد روی آورند و آن‌ها را شاخص برای میزان ایمان افراد قرار دهند، غافل از این‌که این کارشان مصداق غلوی است که دیگران را به آن متهم می‌کنند.
نمونه‌هایی از این جملات غلوآمیز بدین گونه است: حنابله از محمد بن ادریس شافعی نقل می‌کنند که وی در مورد احمد بن حنبل می‌گوید: «هر کس نسبت به احمد بن حنبل بغض داشته باشد، و با او دشمنی کند، کافر است.»[1]
طرخابازی می‌گوید: احمد بن حنبل معیار و ملاکِ شناخت، مسلمان از کافر است.[2] 

پی‌نوشت:

[1]. محمد بن ابی‌یعلی، طبقات الحنابله، دار المعرفه بیروت، ج2، ص63
[2]. ابن عساکر، تاریخ دمشق کبیر، دار احیاء التراث العربی، بیروت لبنان، ج5، ص331