پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله نشانه‌های همکاری متقابل فرقه‌ی بهائیت با رژیم کودک‌کش صهیونیستی، اعتماد همه‌جانبه‌ی سران این رژیم به جاسوسان بهائی خود می‌باشد. از این‌رو عبدالله رفیعی (از بهائیان ایران) که به همراه جمعی از هم‌مسلکان خود در اسفند 1339 ش، برای دیدار از مرکز بهائیت به اسرائیل رفت، در بخشی از گزارش سفر خود آورده است: «در گمرک تل آویو، همین که خود را بهائی معرفی نمودیم، با کمال احترام بدون تفتیش ما را مرخص نمودند؛ در صورتی که سایرین را به دقت رسیدگی و تفتیش می‌کردند».[1]
همچنین به گزارش ساواک، فریدون رامش‌فر (از بهائیان ایران)، پس از دیدار از اسرائیل، در جلسه‌ی هفتگی بهائیان مورخ 4 بهمن 1349 ش، اظهار داشت: «در فرودگاه، احباء (: بهائیان) را بازرسی نمی‌کنند و وقتی رئیس کاروان به پلیس اظهار می‌دارد: این‌ها بهائی هستند، حتی یک چمدان را بازرسی نمی‌کنند؛ ولی بقیه مسافرین را حتی کلیمی‌ها را بازرسی می‌کنند».[2]
اما به راستی اعتماد رژیم غاصب و کودک‌کش صهیونسیتی به تشکیلات بهائیت از کجا نشأت می‌گیرد؟!

پی‌نوشت:
[1]. مجله‌ی آهنگ بدیع، ارگان رسمی بهائیان، شماره: 10، ص 252.
[2]. ماهنامه زمانه، شماره: 61، ص 32.