پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بر خلاف آن‌چه بهائیان امروزه درصدد انکار روابط خود با رژیم اشغالگر قدس هستند، مستندات بسیاری از روابط پیدا و پنهان اولیای این مسلک ساختگی، با غاصبان فلسطین وجود دارد. از این‌رو، از جمله‌ی این مستندات را می‌توان در پیام شوقی افندی، به مناسبت تشکیل هیأت بین المللی بهائی برشمرد.
همچنان که شوقی افندی در پیام نهم ژانویه 1951 میلادی خود به تمامی محافل بهائی جهان، اولین وظیفه‌ی منتخبین بهائی در سرتاسر دنیا را ایجاد روابط با رژیم اشغالگر قدس دانسته است: «تحقیق نبواتی (اخباری) که درباره‌ی تأسیس حکومت اسرائیل، از فم (: دهان) شارع امر الهی (: حسینعلی نوری) و مرکز میثاق (: عباس افندی) صادر، و حاکی از پیدایش ملّت مستقلی در أرض اقدس پس از مضی (: گذشت) دو هزار سال می‌باشد، مرا بر آن می‌دارد که تصمیم تاریخی فوق (تأسیس اولین شورای بین المللی بهائی) را إتخاذ نمایم. این شورای جدید التأسیس، عهده‌ار انجام سه وظیفه می‌باشد؛ اول آن‌که با اولیای حکومت اسرائیل، ایجاد روابط نماید...».[1]
اما به راستی چگونه می‌توان فرقه‌ی بهائیت را دینی مستقل برشمرد و در عین حال، اولین وظیفه‌ی نهادهای بین المللی آن را ایجاد رابطه (: بخوانید جاسوسی) با رژیم صهیونیستی تعیین کرد؟!

پی‌نوشت:
[1]. اسماعیل رائین، انشعاب در بهائیت پس از مرگ شوقی ربانی، بی‌جا: مؤسسه‌ی تحقیقی رائین، 1357 ش، ص 153؛ مجله‌ی اخبار امری، شماره: 9 و 8، ص 4.