متن مقاله
وهابیت فرقه‌ای است منسوب به محمد بن عبدالوهاب که ابتدای ظهور او در سال 1143 هجری است، و امرش بعد از سال پنجاه مشهور گشت. او عقیده باطل خود را در «نجد» ظاهر کرد و محمّد بن سعود، امیر «درعیه»، در شهرهای «مسیلمه کذّاب»، او را در آن عقاید مساعدت کرد و اهالی آن شهرها را بر پیروی ابن عبدالوهاب مجبور کرد و مردم نیز از او پیروی کردند، و همین‌طور قبیله‌های عرب، یکی پس از دیگری گول او را خوردند تا آن‌که فتنه او فراگیر شده و شهرتش همه جا را گرفت. وهابیان در ادامه در کتاب‌های اعتقادی و فتوایی خود نظراتی داده‌اند که قضاوت درباره آن‌ها را به خوانندگان گرامی وامی‌گذاریم.

- تحریم افتخار به سیادت؛
محمّد بن عبدالوهاب در این‌باره می‌گوید: «از مسائل جاهلیت این است که کسی افتخار کند که من از ذریّه انبیا هستم. آن‌گاه بعد از آن ذکر کرده که از جمله آن‌ها این است که برخی از مردم می‌گویند: من علوی یا حسنی و یا حسینی هستم.»[1]

- تحریم نصب قاب عکس بر دیوار؛
ابن‌ عثیمین وهابی در این‌باره می‌گوید: «آویزان کردن تصاویر بر دیوار، خصوصاً تصاویر بزرگ حرام است، حتی در صورتی که برخی از جسم یا سر آن ظاهر شده باشد؛ چرا که قصد تعظیم در آن‌ها ظاهر است، و اصل شرک همین‌گونه غلوهاست... .»[2]

- تحریم برگزاری روز مادر و همسر و فرزند؛
ابن عثیمین می‌گوید: «عیدی که در سؤال آمده به نام عید مادر، جایز نیست در آن روز کاری از شعائر عید، هم‌چون اظهار فرح و سرور و تقدیم هدایا و شبیه این امور انجام گیرد... .»[3] هم‌چنین می‌گوید: «و امّا اعیاد میلاد شخص یا اولادش یا مناسبت ازدواج و نحو آن، تماما غیر مشروع بوده و به بدعت نزدیک‌تر است، تا مباح بودن.»[4]

- تحریم بلند کردن دست‌ها هنگام دعا؛
ابن عثیمین می‌گوید: «مشروع نیست که انسان چون نمازش تمام شد، دست‌هایش را بالا برده و دعا بخواند، و اگر قصد دعا کردن دارد، دعا در نماز بهتر است از آن‌که بعد از انصراف از نماز دعا بخواند... .»[5]

- جلوگیری از احترام به استاد؛
بن باز وهابی می‌گوید: «ایستادن دختران برای معلّم زن خود، و نیز پسران برای معلم مرد کاری است که نباید انجام گیرد و کمترین حکمی که بر آن است، کراهت شدیده است.»[6]

- تحریم صله رحم در اعیاد؛
ناصر الدین البانی وهابی در این‌باره می‌گوید: «این‌که زیارت زنده‌ها به روز عید اختصاص داده شده، چون که نمی‌توانند در طول سال به زیارت آن‌ها بروند، بدعت است.»[7]

پی‌‍نوشت:

[1]. «من مسائلالجاهلیة الافتخار بکونهم من ذریة الأنبیاء. ثم ذکر بعد ذلک انّ من جملة ذلک قول بعض الناس... .» مسائل الجاهلیة، طبع مؤسسه مکه، ص 132.
[2]. «تعلیق الصور علی الجدران ـ و لا سیما الکبیرة منها ـ حرام حتی و ان لم یخرج الّا بعض الجسم و الرأس... .» مجله البحوث، رقم 42، ص 161.
[3]. «لا یجوز الذی ذکر فی السؤال و المسمّی عید الأمّ، لا یجوز فیه احداث شیء من شعائر العید، کاظهار الفرح و السرور... .» فتاوی ارکان الاسلام، ص 115.
[4]. «و امّا اعیاد المیلاد للشخص او أولاد او مناسبة زواج و نحوها فکلّها غیر مشروعة و هی للبدعة... .» همان، ص 120.
[5]. «لیس من المشروع انّ الانسان اذا اتمّ الصلاة رفع یدیه و دعا، و اذا کان یرید الدعاء فانّ الدعاء فی الصلاة افضل... .» همان، ص 227.
[6]. «انّ قیام البنات للمدرّسة و البنین للمدرّسین امر لا ینبغی، و اقلّ ما فیه الکراهة الشدیدة.» فتاوی للمدرسین و الطلاب، بن باز، ص 334.
[7]. «انّ تخصیص زیارة الأحیاء یوم العید لکونهم لم تتح لهم الزیارة فی اثناء السنة بدعة... .» فتاوی الألبانی، دارالجیل، بیروت، ص 63.