حضرت علی (علیه‌السلام) یار و یاور رسول اکرم در همه صحنه‌ها و کارزارها بود و بیشتر از همه صحابه به ایشان نزدیک بود و هم‌چنین برترین مطیع و فرمانبردار اوامر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود، به نحوی که حتی دشمنان آن حضرت نیز زبان به اعتراف گشودند و ایشان را عمل کننده به سنت‌های پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌دانستند.
اما دشمنان حضرت علی (علیه‌السلام) در دشمنی با آن حضرت حاضر شدند دست از سنت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بکشند.
نورالدین سندی حنفی می‌نویسد: «امیرالمومنین علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) به سنت‌های پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) عمل می‌کرد، اما بنی‌امیه به خاطر دشمنی با امیرالمومنین (علیه‌السلام) سنت‌های رسول گرامی اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را کنار می‌گذاشتند.»[1]

پی‌نوشت:

[1]. نسایی، سنن نسایی، دار احیاء التراث العربی، ج5، ص253