پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مسلک جعلی بهائیت، به دلیل عدم نشأت‌گیری از ریشه‌ای الهی، دچار تناقضات فروانی شده است. از جمله‌ی این تناقضات را می‌توان در حکم به طهارت و پاکی تمامی اشیاء توسط پیشوایان بهائی دانست. پیامبرخوانده‌ی بهائیت در حکمی، تمامی اشیاء را طاهر و پاک دانسته و مدعی شده است: «قد انغسمت الأشیاء فی بحر الطهاره [1]؛ به تحقیق که تمامی اشیاء را در دریای طهارت فرو بردم». او در این راستا تا جایی پیش می‌رود که مایع منی را پاک دانسته است: «قَد حَکمَ الله بِالطَهارةِ عَلی ماء النُطفة رحمةً مِن عنده علی البَریةِ [2]؛ خداوند به طهارت و پاکی آب نطفه (منی) از جهت رحمت بر خلق حکم کرده». اما در عین حال، پیامبرخوانده‌ی بهائی، برخی اشیاء را غیرطاهر دانسته و دستور به اجتناب از آن‌ها داده است.
به طور مثال، وی سجده را تنها بر شیء طاهر مقبول دانسته و گفته است: «قَد أذنَ الله لکُم السّجود علی کلِّ شیء طاهر [3]؛ همانا خداوند بر شما سجده‌ی بر اشیاء طاهر را اذن داده است». و یا آن‌جا که پیامبرخوانده‌ی بهائی، تنها آبی را پاک‌کننده‌ی اشیاء دانسته که رنگ و بو و مزه‌اش تغییر نکرده باشد: «طهّروا کلّ مَکروه بالمآء الّذی لَم یَتغیَّر بالثّلاث إیّاکم أن تَستَعملوا المآء الّذی تغیّر بالهواء أو بالشیء آخر [4]؛ تطهیر کنید هر مکروهی را با آبی که رنگ و بو و مزه‌اش تغییر نکرده باشد؛ بر حذر باشید از استفاده‌ی آبی که تغییر پیدا کرده باشد به واسطه‌ی هوا یا چیز دیگر».
بنابراین اگر اشیاء، در بهائیت نیز به طاهر و غیرطاهر تقسیم می‌شوند، دیگر حکم به طهارت تمام اشیاء چه معنا خواهد داشت؟!

پی‌نوشت:
[1]. حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 73، بند 75.
[2]. همان، ص 71، بند 74.
[3]. عبدالحمید اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، تهران، بی‌نا، 118 بدیع، ص 26.
[4]. همان، ص 81؛ حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 72.