پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کانال‌های مجازی بهائیت با انتشار پیامی مدعی شدند: «در آپریل سال 2002 (1381 شمسی)، بیت العدل (نهاد رهبری بهائیت)، در نامه‌ای از رهبران دینی جهان دعوت کرد تا به بررسی و بازنگری موضوعات و مسائلی که در کانون فعالیت‌های بین ادیان است بپردازند. مانند: چگونگی برون رفت از بحران مذهبی کنونی، مبارزه با تعصب مذهبی، کنار گذاشتن اندیشه‌های انعطاف ناپذیر گذشته برای پذیرفتن این حقیقت که خداوند یکی است و دین ورای تمام جلوه‌های متنوع فرهنگی و تعبیرات بشری یکی است».[1]
اما این نامه‌نگاری تشکیلات بهائیت در حالیست که پیامبرخوانده‌ی این فرقه، نه تنها خود کانون بحران مذهبی بوده بلکه عامل گسترش خشونت در قالب تعصب دینی بوده است. همچنان که وی خطاب به پیروانش دستور داده است: «أنتُم یا أحِباءالله کُونُوا سحاب الفَضل لِمَن آمَنَ بِاللهِ و آیاتِه و عَذابُ المَحتُوم لِمَن کَفَرَ بِالله و أمرِه [2]؛ ای بهائیان! بر مؤمنین به خدا (بهاءالله) و آیاتش (کلام او)، اَبر رحمت و بر منکرین و مخالفین، عذاب حتمی باشید» و یا در جایی دیگر، پیروان خود را این‌گونه بر علیه مخالفینش می‌شوراند: «کُن کَشُعلَةِ النَّار لِأعدائِی و کُوثَرِ البَقاء لِأحِبائی [3]؛ بر دشمنانم شعله‌ی آتش باش و برای دوستانم، کوثر بقاء».
لذا در خصوص نامه‌ی بهائیت که بیشتر جنبه‌ی تبلیغاتی داشته، می‌بایست پرسید که چگونه تشکیلاتی که پیروانش را به خشونت ترغیب کرده، می‌تواند خود را عامل مبارزه با تعصب دینی معرفی کند؟!

پی‌نوشت:
[1]. بیانیه‌ی بیت العدل، مورخ: 2002 م.
[2]. حسینعلی نوری، مجموعه الواح مبارکه، لانگنهاین آلمان: لجنه نشر آثار امری به لسان فارسی و عربی، چ 1، 137 بدیع، ص 216.
[3]. افنان مهری، نفحات فضل، کانادا: مؤسسه معارف بهائی، 144 بدیع، ص 16؛ حسینعلی نوری، ادعیه‌ی حضرت محبوب، بی‌جا، بی‌نا، بی‌تا، لوح احمد.