پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از منابع خوب و معتبر در زمینه شرح حال حکیم ابوالقاسم فردوسی، کتاب «احمد بن عمر بن علی سمرقندی» معروف به «نظامی عروضی» متوفی ۵۶۰ هجری قمری است. در این کتاب شرح مبسوطی پیرامون احوال و عقاید فردوسی ذکر شده است. «نظامی عروضی» که خود سنی مذهب است، در حوالی سال‌های ۵۰۴ یا ۵۰۶ هجری به دیار خراسان سفر کرد و احوالات فردوسی را از مردم آن دیار شنید و مکتوب کرد. نکته اینکه حکیم فردوسی در سال ۴۱۶ هجری قمری وفات یافتند. پس این شرح حال یکی از معتبرترین تذکره‌ها از ایشان است. چرا که در کمترین زمان ممکن ثبت و ضبط گردیده است.
مردم دیار خراسان به اتفاق فردوسی را شیعه و دوستدار خاندان پیامبر معرفی کردند و نظامی عروضی گفته‌ها را در کتاب خود ثبت کرد. نکته جالب اینجاست که شهریار از نوادگان یزدگرد نیز اعتقاد دارد که فردوسی شیعه است و به او این‌گونه می‌گوید: «شهریار او را بنواخت و نیکویی‌ها فرمود و گفت:‌ یا استاد! محمود را بر آن داشتند، و کتاب ترا بشرطی عرضه نکردند، و ترا تخلیط کردند و دیگر تو مرد شیعی (مرد شیعه هستی) و هر که تولّی بخاندان پیامبر کند او را دنیاوی بهیچ کاری نرود، که ایشان را خود نرفته است. محمود خداوند کار من است، تو شاهنامه بنام او رها کن!»[1]
        
پی‌نوشت:
[1]. نظامی عروضی، چهار مقاله، تصحیح محمد قزوینی به کوشش دکتر محمد معین، چاپ اول، انتشارات ارمغان، ص 79.