پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب– پیروان آیین یارسان برای تبعیت از آیین یاری به کلام‌های پیران خود استناد می‌کنند. یکی از مواردی که سرسپردگان اهل حق برای  پیروی از آیین یاری، بر آن تأکید دارند، این شعر است که سلطان اسحاق خطاب به یاران خود می‌گوید:
اَر به یو به یون خُدایی
هَر خدایی به یو به یون بازگایی
من اَنا نویچه مد
تر کاچه پردیور نیاپی
یعنی: اگر افراد بی‌شماری [بعد از عصر پردیور] بیایند و ادعای خدایی کنند و هرکدام بارگاه داشته باشند، یاران نباید خارج از ارکان پردیور رفتار کنند. حال باید به اهل حق گفت متون کلامی شما، گفتار و سروده‌هایی از پیران و پیشوایان آیین یاری است و آنان نه پیامبر بوده‌اند و نه امام معصوم و نه معیاری برای صحت و سقم منظومه‌های آیینی ارائه کرده‌اند[بازشناسی آیین یارسان (اهل حق) ص 184]، پس شما طبق چه معیاری به پیروی از آنان تأکید می‌کنید؟ ممکن است گفته شود که پیران و پیشوایان یاری صاحب کشف و کرامت بوده‌اند. در پاسخ باید گفت کشف و کرامت پیران درصورتی‌که منبع وحیانی داشته باشد، مقبولیت دارد و در غیر این صورت دلیلی برای پذیرش آن وجود ندارد.[ظهور دوره حقیقت از نگاه یارسان (اهل حق)، ص 279]      

پی‌نوشت:
رستمی، منصور، ظهور دوره حقیقت از نگاه یارسان (اهل حق)، قم، رسالت یعقوبی، چاپ اول، 1396، ص 278  
رستمی، منصور، بازشناسی آیین یارسان (اهل حق)، قم، رسالت یعقوبی، چاپ اول، 1392، ص 184