از آنجایی که در کتب مورد قبول وهابیت روایاتی متعددی وجود دارد که به جسمانیت خداوند اشعار دارد، و لاجرم خود ایشان نیز با قبول داشتن چنین کتبی (صحیحین) معتقد به جسمنیت خداوند گشتند و از طرفی مواجه با براهین و استدلالات غنیّ شیعیان در اصول اعتقادات هستند که به هیچ عنوان خدای جسمانی را نمی‌پذیرد و ایراداتی را از جمله ناقص بودن جسم و عدم توانایی او در احاطه بر نظام هستی نسبت  به خدای جسمانی مطرح می‌نماید، چاره را در این دیدند که با گشت و گزار در احادیث و روایاتی که شیعه آن‌ها را در کتاب خود آورده است بر شیعیان خورده بگیرند و از این طریق توجیهی بر اعتقادات باطل خود بیابند.
ایشان در راستای هجمه به روایات شیعیان، روایتی از امام صادق (علیه السلام) که با سند معتبر در کافی شریف آمده را حمل بر اعتقاد شیعیان به جسمانیت خداوند قلمداد نمودند. بیان داشتند که این روایت به نحوه نشستن خداوند تصریح دارد! «ابوحمزه ثمالی گوید: امام سجاد (علیه السلام) را دیدم که نشسته و یکی از پاهای خود را بر ران پای دیگرش انداخته؛ عرضه داشتم: مردم از چنین نشستنی اکراه داشته و می‌گویند: این نحوه نشستن، اختصاص به خدا دارد» [1]
این در صورتی است که وهابیت با تدلیس و حذف قسمت دوم روایت که آدرس آن در پاورقی [1] آمده به زیبایی جسمانیت را از خداوند متعال نفی فرمودند، سعی نمودند اعتقاد به جسمانیت خداوند را در اعتقادات شیعیان نیز بیابند که چون راه به جایی نبردند چاره را در تدلیس روایات شیعه دیدند.
پی‌نوشت:
[1]. کلینی، کافی، دار الکتب الاسلامیه، طهران1363، ج2، ص661
ان الناس یکرهون علی هذه الجلسه  و یقولون إنّها جلسه الرب ...