بعد از رحلت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) مغرضین و انسانهای پست و رذل برای خوش خدمتی به حکّامان و والیان جور و ستم شروع به جعل احادیثی از طرف پیامبر کردند و برای حقیقی جلوه نشان دادن آن احادیث کذایی، برای آن سند و مدرک تراشیدند و در کنار آنها چیزهایی ذکر کردند که چهره­ی حقیقی احادیث پوشانیده شد و این گونه احادیث جعلی و دروغ قوّت گرفت و در سده­ های بعدی با قوّت هر چه بیشتر دنبال شد، هر چند که بزرگان فریقین تمام تلاش خود را کردند تا احادیث کذایی به کتب وارد نشود و یا کمتر راه یابد، اما باز از زیر ذره­ بین محققین و محدثین و علما، این احادیث دروغین جستند و خود را در کتب تثبیت کردند و باعث انحراف و اختلاف شدیدی در میان مسلمین گردیدند. این جاعلان و دروغ ­پردازان نادان ظاهراً فکر اینجا را نکردند که خودشان از چند منظر مورد نقد قرار گرفته ­اند و برای ابد مورد لعن و نفرین و عذاب اخروی قرار می­گیرند و مسلمین اینان را به عنوان دروغگو می ­شناسند. چرا که این نسبت را خداوند در جای جای قرآن به آن متذکر شده است و می ­فرماید: «فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا لِيُضِلَّ النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ[انعام/144] پس چه کسی ستمکارتر است از آن کس که بر خدا دروغ می­ بندد، تا مردم را از روی جهل گمراه سازد؟ خداوند هیچ گاه ستمگران را هدایت نمی­ کند» و یا در آیه­ ای دیگر می ­فرماید: «فَوَیْلٌ لَهُمْ مِمَّا کَتَبَتْ أَیْدیهِمْ وَ وَیْلٌ لَهُمْ مِمَّا یَکْسِبُون[بقره/79] پس وای بر آنها از آنجه بادست خود نوشتند و وای بر آنان از آنچه از این راه به دست می‌آورند».
اما با این وجود محدثان و اربابان سیره و تاریخ،  احادیث دروغین را منسوب به پیامبر اکرم قرار دادند و آن را در کتب و معاجم خود گرد آوردند، و این در حالی است که پیامبر اسلام با صراحت حکم کسانی را که به دروغ نقل حدیث کردند را بیان فرمودند: «من روی عنّی حدیثاً و هو یری انّه کذب، فهو احد الکذابین[1] کسی که از من حدیثی روایت کند درحالی که میداند دروغ است او خود یکی از دروغگویان است». و از طرف دیگر علمای بزرگ اهل سنت مانند سیوطی جکم جاعلان و دروغ­ پردازان حدیث را این گونه بیان می­ دارد که: «هیچ گناه کبیره­ای را  نمی ­شناسم که اهل سنت مرتکب آن را کافر شمرده باشد، مگر کذب به رسول خدا را...». و از این مطالب بدست می­ آید که این گونه افراد علاوه بر دروغ گویی و جعل احادیث، باعث گمراهی و انحراف دیگران هم می­شوند که در هر صورت جایگاهشان در آتش جهنم است که به آنان وعده داده شده است.

[1]. تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج16ص133 شماره3407.
[2]. تحذیر الخواص...، سیوطی، المکتب الاسلامی، بیروت، لبنان، (1404ق)، ص125.