پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اگر کسی درکرامت‌سازی‌هایی که صوفیه به اولیاء خود نسبت داده‌اند دقت نماید، برای او روشن می‌شودکه آنچه به‌ این عنوان به آنها نسبت داده شده درواقع کرامت نیست. ازجمله آن‌ها می‌توان به هفتاد هزار ختم قرآن در یک روز، یا به زیر آب رفتن یک صوفی در فواصل نمازهای یومیه و بیرون نیامدن از زیر آب، یا ترک طعام در طول روزها بلکه ماه‌های متمادی اشاره کرد.[ر.ک نفحات الانس جامی، ص 562] علت رد این‌گونه کرامت‌سازی‌ها این است که اولاً وقوع این‌گونه کرامات ثابت نیست و در قرن‌های بعدی نیز جز خودشان(غیر از صوفیه)، کسی نقل نکرده‌است. ثانیاً اینکه برفرض قبول وقوع برخی از آن‌ها، بازهم دلیل بر حقانیت و ولایت و تقرب او نزد خداوند متعال نمی‌باشد. زیرا مرتاضین هندی هم توانایی انجام بسیاری از کارهای خارق العاده که به‌عنوان کرامت نزد صوفیه مطرح است را دارند. عالم بزرگ محمد طاهر قمی نیز معتقد است که این‌گونه کرامات نمی‌تواند مورد تأیید الهی باشد. زیرا اولیاء صوفیه اهل این معنی نبوده‌اند. بسیاری از آنان به جهت فساد اخلاقی متهم و منفور بوده‌اند و در زمره آن‌ها عده زیادی به شاهدبازی و باده‌خواری متهم بوده‌اند... بالاخره آن‌ها با آن‌همه آلودگی که داشتند، هرگز نمی‌توانستند مورد تأیید الهی باشند. [تحفه الاخیار، ص 82] همچنین برای کسانیکه دم از سحر و جادو و تسخیر شیطان می‌زنند، کرامت و خرق عادت را جایز می‌دانند. [نفحات الانس، ص 21 و 24] لذا نمی‌توان عمل آن‌ها را مورد تأیید الهی دانست. این عالم بزرگ معتقد است که این‌گونه خرق عادات، کرامت نیست، بلکه یا چشم‌بندی و تردستی بوده و یا با الهام از شیطان و استفاده از تزویر و دروغ می‌باشد، زیرا معجزه و کرامت به تأیید الهی انجام می‌گیرد [تحفه الاخیار، ص 83] و ازاین‌گونه مکرهای شیطانی به دور بوده و مورد استفاده عارف حقیقی، برای فریب و جذب مردم قرار نمی‌گیرد. این در حالی است که صوفیه از علنی کرده این کرامت‌سازی‌ها ابایی نداشته و با نمایش دادن خوارق عادات در پی جذب مردم عوام بوده‌اند.

پی‌نوشت:
طاهر قمی، مولی محمد، تحفه الاخیار، محقق داود الهامی، نشر مدرسه امام امیرالمؤمنین (ع)، قم، 1369، ص 82
جامی نورالدین عبدالرحمان، نفحات الانس، مصحح محمود عابدی، ناشر اطلاعات، تهران، ۱۳۷۰، ص 21 و 24
طاهر قمی، مولی محمد، تحفه الاخیار، محقق داود الهامی، نشر مدرسه امام امیرالمؤمنین (ع)، قم، 1369، ص 83