پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیروان مکتب شیخیه مدعی‌اند که جریان بابیت و بهائیت، هیچ‌گونه ارتباطی به رهبران شیخیه نداشته و اعتقادات و سخنان پیشوایان شیخیه، در زمینه‌سازی ظهور بابیت نقشی نداشته است.
این ادعا در حالی مطرح می‌شود که آثار علی‌محمد شیرازی، منطبق با مزاج شیخیه و مغایر با عقاید شیعه‌ی امامیه، مبنی بر ادعای بابیت است. ادعای رکن رابع و باب امام زمان (علیه السلام) بودن، از جمله عقایدی است که از سوی کاظم رشتی بیان شد و در آثار علی‌محمد شیرازی انعکاس یافت.
همچنان که علی‌محمد شیرازی در اوایل ادعاهایش، خود را باب معرفی کرده و شیخ احمد احسایی و کاظم رشتی را نیز دو بابی می‌داند که بشارت او را داده‌اند: «إعملُوا یا أهل الأرض أن الله قَد جَعَلَ مع الباب بابین مِن قَبلِ...؛ ای اهل زمین بدانید که خداوند با باب (علی‌محمد شیرازی) دو باب (شیخ احمد احسایی و کاظم رشتی) را از قبل قرار داد تا امرش را از راه حقیقت و به صورت آشکار از اطرافش به شما بشناساند».[اسرارالآثار، ج 2، ص 11]
حتی کار تا جایی پیش می‌رود که علی‌محمد شیرازی اعتراف می‌کند، کاظم رشتی نیز خود را باب امام زمان (علیه السلام) می‌دانست، اما بنا به دلایلی آن را آشکار نکرد.[ر.ک: ظهورالحق، ج 3، ص 14]
بر این اساس، از دیدگاه بابیت و بهائیت، شیخ احمد احسائی و کاظم رشتی، به مقام بابیت نائل شده بودند و از این‌رو به عنوان مبشّران علی‌محمد شیرازی، مورد تجلیل و احترام این دو فرقه‌ی ضالّه هستند.

پی‌نوشت:
فاضل مازندرانی، اسرارالآثار، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 132 بدیع، ج 2، ص 11.
فاضل مازندرانی، ظهورالحق، نسخه‌ی الکترونیکی، ج 3، ص 14.