پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برخلاف آنچه که در اسلام برای مکلفین از عبادات در نظر گرفته شده است، برخی از فرقه‌های صوفیه معتقدند وقتی سالک به مقامی از مقامات طریقتی رسید، عبادات و تکلیف از او برداشته می‌شود و دیگر نیازی به عبادت ندارد. از میان فرقه‌های صوفیه که به اسقاط تکلیف معتقد هستند، "فرقه حبیبیه" است. اين طايفه مى‏‌گويند: «كه چون بنده به درجه معرفت اشياء رسيد و به دوستى حق پيوست و از دوستى ديگران بريد، قلم تكليف از او برداشته می‌شود و خطاب امر و نهى از او قطع خواهد شد و از بندگى و قيد عبوديت خلاص می‌شود!؟ پس در آن هنگام حرام است بر او مقيد به شريعت و احكام شريعت بودن و معلوم است كه چنين اعتقادى مخصوص زندقه و ملحدین است و اين طايفه عورتين و زنان خود را از خلق نپوشند و گويند بهترين خلق عالم نزد حق تعالى مائيم! ديگر آنكه ديوانگان را دوست دارند و لاف مريدى مجانين زنند و به مريدى ايشان افتخار كنند و موارد بسیاری است كه بعضى از سفيهان به تقليد ايشان مريد و معتقد ديوانگان شوند.»[حدیقه الشیعه، ج 2، ص 768] این شیوه که صوفیه در سلوک خود پیش گرفته‌اند مخالف طریقه عرفای اسلام و اهل‌بیت (علیهم السلام) است.

پی‌نوشت:
مقدس اردبیلی، حدیقه الشیعه، انصاریان، قم، 1383، ج 2، ص 768