طبری در کتاب «تاریخ الامم و الملوک» ذیل عنوان «ثم دخلت سنه 51 ذکر ما کان فیها من الاحداث» می‌نویسد: «وقتی معاویه بن ابی سفیان در جمادی سال 51، مغیره بن شعبه را والی کوفه قرار داد، وی را نزد خویش فراخواند، ... به او گفت: می‌خواستم خیلی مسائل را به تو سفارش کنم، اما به اعتماد این‌که می‌دانی رضایت من و حکومتم در چیست، از آن چشم‎پوشی کردم، ولی تو را به یک کار سفارش می‌کنم و آن این‌که از ناسزا گفتن به علی و مذمت وی کوتاهی مکن.»[تاریخ الامم و الملوک، ج5، ص253]
در واقع معاویه، مغیره را تهدید می‌کند که من از همه چیز چشم‌پوشی می‌کنم، اما در این مسئله به هیچ‌کس رحم نخواهم کرد، زیرا دوام حکومت من و بنی‌امیه در انکار فضایل و کم‌رنگ ساختن نقش علی (علیه السلام) است. چون آن حضرت نماد اسلام اصیل است.[وهابیت استمرار فکر امویان، ص47]

پی‌نوشت:

طبری، تاریخ الامم و الملوک، روائع التراث العربی، ج5، ص253.
حیدری، سید کمال، وهابیت استمرار فکر امویان، نشرالمصطفی، چاپ اول، 1391ش