شخصیت معاویه

وقتی معاویه بن ابی سفیان در جمادی سال 51 مغیره بن شعبه را والی کوفه قرار داد، وی را نزد خویش فراخواند... به او گفت: میخواستم خیلی مسائل را به تو سفارش کنم، اما به اعتماد اینکه میدانی رضایت من و حکومتم در چیست از آن چشم پوشی کردم، ولی تو را به یک کار سفارش میکنم و آن اینکه از ناسزا گفتن به علی و مذمت وی کوتاهی مکن.

معاویه همواره در مقایسه گذشته خود و خاندانش با امیرمؤمنان علی (علیه السلام) و خاندان حضرت، درگیر رنج جانکاهی بود که قابل توصیف و سخن گفتن نیست، چرا که او میراث دار فضایح اجدادی خود در برابر فضایل بیشمار بنیهاشم خصوصاً حضرت علی(علیه السلام) بود و به شدت از این عقدهها احساس حقارت میکرد، لذا او برای سرپوش گذاشتن بر این کمبودها...