پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پس از تعطیلی تشکیلات بهائیت در ایران و بردن این تشکیلات به خفا و زیرزمین، بهائیت، فعالیت جدیدی را با عنوان مظلوم‌نمایی و با هدف فریب افکار عمومی آغاز نمود. البته اجرای شِگرد مظلوم‌نمایی توسط بهائیت، به پیش از این‌ها بازمی‌گردد. هم‌چنان که گزارش‌های موجود از ساواک و شهربانی دوران پهلوی، حاکی از آن است که بهائیان به عَمد؛ در بعضی موارد دست به هرج و مرج می‌زدند و تلاش داشتند تا حتی‌الإمکان، یک نفر از آنان کشته شود، تا جلوه‌ی مظلومیت آن‌ها تقویت گردد.(اسناد فعالیت بهائیان در دوران محمدرضا پهلوی، ص 345)
امروزه نیز این شیوه، به عنوان چماق قوی و کارآمد بهائیت، در مقیاسی گسترده‌تر و در سطح بین‌المللی، برای سرکوب نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به کار گرفته می‌شود.
پی‌نوشت:
ثریا شهسواری، اسناد فعالیت بهائیان در دوره‌ی محمدرضا شاه، بی‌جا: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1387.
برای نمونه، بنگرید به مقاله‌ی: انتقاد سیمین فهندژ از حسن روحانی، رئیس جمهور ایران