پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در تصوف قطب، به‌عنوان ولی خداوند متعال شناخته می‌شود که به عقیده آن‌ها عالم به وجود او می‌گردد و او قطب عالم است. حال آنکه ما در شیعه مصداق این نظریه را امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌دانیم. اما صوفیان گنابادی نیز می‌گویند: «اعتقاد به وجود امام به‌عنوان قطب عالم امکان با مفهوم قطب در تصوف تقریباً یکسان است.» (سید حسین نصر، فصلنامه عرفان ایران، شماره 7، ص 33) همچنین «قطب و امام هر دو مظهر یک حقیقت و دارای یک معنا و اشاره به یک شخص است.» (همان) با این تفاصیل صوفیه نگفتند، بعد از اینکه امام رضا (علیه‌السلام) خرقه را به معروف کرخی داد، خود حضرت قطب بوده یا معروف کرخی؟! در حال حاضر نیز امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قطب است یا کسانی که آن‌ها می‌گویند؟ یا هردو؟ حال آنکه طبق قول مشهور خود صوفیه، وجود دو قطب در یک زمان امکان ندارد.

پی‌نوشت:
نصر، سید حسین، فصلنامه عرفان ایران، نشر حقیقت، تهران، 1379، شماره 7، ص 33