در ژوئیه سال 1959 میلادی، از شیخ شلتوت، عالم بزرگ الازهر سؤال کردند آیا تقلید از شیعه امامیه را منع می‌کنید؟ او در جواب گفت: اولاً: برای کسی‌که خود مجتهد نیست، واجب است که در هر مذهبی از مذاهب، از دانشمندان متقی که مورد اعتماد هستند تقلید کند، به شرطی‌که آن مذهب از راه صحیح به او رسیده باشد. ثانیاً: گروه‌هایی وجود دارند که به حضرت علی نسبت داده می‌شوند و آنان پیروان هدایت یافته اویند که به شیعیان، و طایفه‌ی معروف به جعفری، یا امامیه اثنی عشری شناخته می‌شوند. ثالثاً: این طایفه دارای اصولی هستند که برگرفته از کتاب خدا و سنت پیامبر می‌باشد و از طریق امامان خود روایت کرده و اختلافی بین آن‌ها و دیگر مذاهب سنی وجود ندارد. رابعاً: مذهب فقهی آنان تدوین یافته است، و بزرگان آن‌ها شخصیت‌های معروفی هستند و روش علمی و منزلت آنان در بین فقها محفوظ و معلوم است. خامساً: مذهب جعفری، امامیه اثنی عشری مذهبی است که اعتقاد به آن همانند سایر مذاهب جایز است، پس بر هر مسلمانی لازم است این مطلب را بداند و از تعصب نادرست دوری کند، چرا که دین خدا تابع به شریعت محدود و مذهب خاصی نیست.(مجله الکفاح، ص7-8)

پی‌نوشت:

مجله الکفاح، چاپ بیروت، لبنان، (1959م)، ص7-8.