در برخی از روایاتی که در منابع روایی اهل‌سنت آمده است، سعی شده است که رابطه دوستانه و صمیمانه‌ای بین عایشه با خاندان رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)، بیان شود. اما آن‌چه که در تاریخ آمده است، خلاف آن را اثبات می‌کند. عایشه نه تنها رابطه خوبی با خاندان رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نداشت، بلکه در صدد جنگ با حضرت علی (علیه السلام) برآمد و آن جنگ مسلمان کش را به‌راه انداخت. عداوت عایشه نسبت به حضرت علی (علیه السلام) آن‌قدر زیاد بود که حتی حاضر نبود در نقل‌هایش نامی از حضرت علی (علیه السلام) ببرد.
در چند منبع از منابع معتبر و دست اول روایی اهل‌سنت آمده است، که عایشه گفت: موقعی که بیماری پیامبر شدت یافت، از همسرانش اذن گرفت که در خانه من بستری شود. آنان اذن دادند. سپس در حالی‌که پاهایش به زمین کشیده می‌شد، توسط دو نفر فضل بن عباس و مردی دیگر بیرون آمد. ابن عباس به عبیدالله گفت: می‌دانی مرد دیگری که عایشه نام وی را نبرد، چه کسی بود؟ گفتم : خیر! ابن عباس گفت: او علی بن ابی‌طالب بود که عایشه دلش نسبت به وی پاک نبود. (صحیح بخاری، ص748، ح4178)

پی‌نوشت:

(صحیح بخاری، محمد بن اسماعیل بخاری، دارالکتب العلمیة، بیروت: ص748، ح4178، کتاب المغازی؛ مسند احمد، احمد بن حنبل، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج40، ص67؛ الطبقات الکبری، ابن سعد، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج2، ص232؛ المصنف، عبد الرزاق، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج5، ص297.) «أن عائشة زوج النبی قالت: لما ثقل رسول الله واشتد به وجعه استأذن أزواجه أن يمرض في بيتي فأذن له فخرج وهو بين الرجلين تخط رجلاه في الأرض بين عباس بن عبد المطلب وبين رجل آخر قال عبيد الله فأخبرت عبد الله بالذی قالت عائشة فقال لی عبد الله بن عباس هل تدری من الرجل الآخر الذی لم تسم عایشه؟ قال: قلت: لا. قال ابن عباس: هو علی إن عائشه لا تطیب له نفساً بخیر.»