متن مقاله: پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در منابع روایی اهل‌سنت روایات مختلفی از حضرت علی (علیه السلام)، جابر بن عبدالله انصاری، اسامه، عبدالله بن مسعود، عبدالله بن عباس و سایر صحابه نقل شده است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در روز عرفه تلبیه می‌گفتند. امام علی (علیه السلام)، امام حسین، عبدلله بن عباس، میمونه همسر پیامبر، عبدالله بن مسعود و عمر بن خطاب به سیره پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) عمل نموده و در روز عرفه تلبیه می‌گفتند. ترمذی نیز با تایید وجود سنت پیامبر و عمل صحابه می‌گوید: «و العمل علی هذا عند اهل العمل من اصحاب النبی وغیرهم.[1] عمل کردن به این نحو نزد اهل عمل از اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و غیر از اصحاب رایج بوده.»

اما بنی‌امیه در راستای تفکرات ضد اسلامی خود با این سنت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز به مخالفت پرداختند و به آن عمل نمی‌کردند و مردم را نیز از عمل به آن نهی می‌کردند. سعید بن جبیر می‌گوید: روز عرفه نزد عبدالله بن عباس بودیم، عبدالله بن عباس پرسید: چرا مردم تلبیه نمی‌گویند، گفتم: از معاویه می‌ترسند. عبدالله بن عباس از خیمه‌اش خارج شد و با صدای بلند می‌‎گفت: «لبیک اللهم لبیک و ان رغم انف معاویه لبیک، اللهم العنهم فقد ترکو السنه من بغض علی.[2] گوش به فرمان تو هستم خدا! اگر چه میل باطنی معاویه نیست. خدایا! لعنت کن ایشان را که به خاطر بغض امیرالمؤمنین، سنت پیامبر اکرم را ترک کرده‌اند.»
نسائی، ابن خزیمه و حاکم نیشابوری شافعی نیز همین روایت را با حذف فقره «و ان رغم انف معاویه لبیک» از سعید بن جبیر نقل کرده‌اند.[3]
حاکم نیشابوری شافعی پس از نقل حدیث می‌گوید: «هذا حدیث صحیح علی شرط الشیخین و لم یخرجاه.[4] این حدیث صحیح است بنابر شروط بخاری و مسلم، در حالی‌که این روایت را ذکر نکرده‌اند.»
نور الدین سندی حنفی در شرح و توضیح این روایت می‌نویسد: «امیرالمومنین علی بن ابی‎طالب (علیه السلام) به سنت‌‌های پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) عمل می‌کرد اما بنی امیه به خاطر دشمنی با امیرالمؤمینن (علیه السلام) سنت‌های رسول گرامی اسلام را کنار می‌گذاشتند.»[5]
سلیمان کوفی نیز در کتاب خود، با چند واسطه از عبدالرزاق صنعانی از سعید بن جبیر چنین نقل می‌کند: «عبدالله بن عباس در روز عرفه معاویه را لعن می‌کرد. علت لعن معاویه را از وی پرسیدم. عبدالله بن عباس در پاسخ گفت: علی (علیه السلام) در روز عرفه مردم را به تلبیه امر می‌کرد، ولی معاویه (به خاطر بغض و کینه‌ای که نسبت به علی دارد) از آن نهی می‌کند.»[6]

احمد بن حنبل پیشوای فکری وهابیت همین ماجرا را این‌گونه نقل می‌‍کند: «سعید بن جبیر می‌گوید: روز عرفه نزد عبدالله بن عباس آمدم، وی مشغول خوردن انار بود. عبدالله بن عباس از خاطرات خود با پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل می‌کرد و با اشاره به سیره و روش پیامبر اکرم در این روز، گفت: پیامبر اکرم در عرفات افطار می‌کردند. عبدالله بن عباس در ادامه گفت: لعنت خدا بر فلانی باد. یکی از بزرگ‌ترین روزهای حج نیز از دستبرد آنان در امان نماند. تلبیه زینت روز عرفه است، اما آنان با جلوگیری از گفتن تلبیه، زینت این روز را از بین بردند.»[7]

پی‌نوشت:

[1]. سنن ترمذی، ترمذی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 3، ص 260.
[2]. سنن الکبری، بیهقی شافعی، دارالفکر، بیروت، ج 7، ص 245.
[3]. سنن النسائی، نسائی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 5، ص 253.
[4]. المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 1، ص 636.
[5]. سنن النسائی، نسائی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، ج 5، ص 253.
[6]. مناقب الإمام أمیر المؤمنین، محمد بن سلیمان کوفی، مجمع إحیاء الثقافة الإسلامیة، قم، ج 2، ص 306.
[7]. المسند، احمد بن حنبل، دار صادر، بیروت، ج 1، ص 217.
«وهابیان و مخالفت با سنت پیامبر اکرم ص»