پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ فرقه موسوم به یمانی که توسط احمدالحسن پایه‌گذاری شده است، از یک ایدئولوژی نسبتا منسجم‌تر نسبت به شیخیه و بابیت و بهائیت برخوردار است. در ایدئولوژی فرقه احمدالحسن، علاوه بر مخالفت با مراجع و علماء و ترویج باورهای اخباری‌گری، اولا خود را وصی، فرستاده، یمانی موعود و صاحب عصمت دانسته و ثانیا با مصادر تمامی القاب و اوصاف و شاخصه‌های ظهور حضرت صاحب‌الزمان (علیه‌السلام) در صدد آن است که با وجود خود، مردم را از قیام صاحب الامر بی نیاز کرده و در یک فرایند مشخص و از قبل تعیین شده، خود را امام دوازدهم شیعیان معرفی نماید.

ادعاهای پلکانی احمدالحسن، ابتدا از تغییر نام خود از احمد اسماعیل به احمد الحسن آغاز شده سپس ادعاهای مشاهده حضرت در عالم خواب و پس از آن ادعای دریافت دستوراتی از ایشان در عالم بیداری و بعد از آن ادعای فرزندی امام و وصایت ایشان و در ادعای یمانیت را علنی کرد.

احمد الحسن با نوشتن چندین کتاب در حوزه فقه اسلامی و تفسیر قرآن کریم، بیشترین انحرافات را وارد تشیع کرده، انحرافاتی از جمله «جایگزینی یک روز نماز قضا در شب 23 ماه رمضان به جای نماز قضای یک عمر»، «تغییر اذان و اقامه»، «حکم به عدم جواز ازدواج موقت در کمتر از 6 ماه»، «تغییر برخی از غیر ارکان در نماز» و... .[1]

این در صورتی است که نظراتش با روایات صریح و متواترشیعه مخالف است، و با ارائه نظریه بسط ید امام، آن‌را توجیح می‌کند. در حالی‌که حتی امامان معصوم نیز، علم خود را از امام پیش از خود گرفته و هیچ‌گاه برخلاف نظر آنان فتوا و سخنی ندارند. امام باقر (علیه‌السلام) خطاب به جابر فرمودند: «اگر ما به مردم به رأی هوا و هوس خود فتوا دادیم هر آینه تباه می‌شدیم، ولی ما با آثار رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و اصول دانشی که نزدمان است فتوا دهیم و آن‌ها را یکی از دیگری به ارث می‌بریم و به مانند گنجی پاس می‌داریم.»[2]

پی‌نوشت:

[1]. الجواب المنیر، احمد بصری، اصدارات انصار، بی‌تا، بی‌جا، ج3، ص 41؛ الاجوبة الفقهیه، الصلاة، احمد بصری، بی‌تا، بی‌جا، اصدارات انصار، ص 30.
[2]. بحارالانوار، دار إحیاء التراث العربی، علامه مجلسی، محمد باقر، 1403 ق، ج2، ص 172.
برای اطلاع بیشتر به؛ درسنامه نقد و بررسی احمد الحسن البصری، علی محمدی هوشیار، نشر تولی، ص 238.