پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ با وجود همه سستی‌هایی که در آیین علی محمد شیرازی دیده می‌شود، او به شدت خشن و متعصّب بوده است. علی‌محمدباب در برخورد با مسلمین از اهرم فشار استفاده می‌کند. تا جایی‌که به پیروان خود دستور می‌دهد، احدی از مخالفینِ آیینِ او را باقی نگذارند. او در کتاب بیان فارسی آورده است: «بر هر صاحب اقتداری ثابت بوده و هست من عندالله بر این که نگذارد در ارضِ خود، غیر مؤمن به بیان را.»[1]
و در کتاب دیگرش، لوح هیکل الدین مطلبی را در مورد اولین فرمانروای بابی می‌آورد: «لن تذر فوق الارض إذا استطاع أحداً غیر البابین.[2] زمانی‌که (فرمانروای بابی) توانایی پیدا کرد هیچ‌کس جز بابی‌ها را بر زمین باقی نگذارد.»
خشونت و تندی با مخالفین و تعصبات کورکورانه در تفکراتِ علی‌محمد، در این جملات مشخص است، با این حال علی‌محمد شیرازی، تنها جان مخالفین را تحت خطر نگذاشته؛ بلکه در مورد اموالِ مردم هم حرفهایی دارد که در جای دیگرِ همین کتاب می‌آورد: «ان ادخلوا ما علی الارض فی البیان و لاتقبلوا من احد ملا الارض جوهرا ان ینفق ان لایدخل فی البیان و خذوا عنهم کل ما ملکوا بغیر حق[3]؛ همه مردم را در آیین بیان داخل کنید و از هیچ‌کس اگر تمام زمین را پر از گوهر کند، نپذیرید اگر بخواهد انفاق کند، تا اینکه در آیین بیان داخل نشود. و همه‌ی دارایی‌های ایشان را که به ناحق مالک شده‌اند از آنها بگیرید.» احکامی که علی‌محمد دارد، نشان می‌دهد که هرکس آیینِ او را نپذیرد، جان و مالش در خطر است. قابل ذکر است که در آیین یهودیت هم تا حدودی این خشونت، نسبت به سایر ادیان دیده می‌شود.[4]
خوب است گفته شود که در هیچ دینی این‌چنین احکامِ خشنی دیده نمی‌شود. به عنوان نمونه در قرآن کریم در مورد رفتار با غیرِمسلمانان آمده است: «لَّا يَنْهَئكمُ‏ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فىِ الدِّينِ وَ لَمْ يخْرِجُوكمُ مِّن دِيَارِكُمْ أَن تَبرُّوهُمْ وَ تُقْسِطُواْ إِلَيهْمْ إِنَّ اللَّهَ يحِبُّ الْمُقْسِطِين[الممتحنه/8]؛ خدا شما را از نيكى كردن و رعايت عدالت نسبت به كسانى كه در راه دين با شما پيكار نكردند و از خانه و ديارتان بيرون نراندند نهى نمی‌کند؛ چرا كه خداوند عدالت‌پيشگان را دوست دارد.» ‏
نکته قابل توجه این‌است که علی‌محمدباب،‏‏‏‏‏‏‏‏ از چنین آیینِ سستی، اقتدار تا این حد را انتظار دارد. او گمان کرده که با این احکام می‌تواند دنیا را اهل بیان کند. با این حال احساس می‌شود اگر علی‌محمدباب، می‌خواست جریانِ فکری خود را دینِ الهی معرفی کند، باید تا حدی همسوتر و همراه‎‌تر با ادیان الهی پیش می‌رفت.

پی‌نوشت:‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏

[1]. علی‌محمدباب، بیان فارسی، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 262.
[2]. علی‌محمدباب، لوح هیکل الدین، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 15.
[3]. علی‌محمدباب، لوح هیکل الدین، نسخه‌ی الکترونیکی، ص 6.
[4]. «بر یهودیان لازم است با مسیحیان به گونه‌ای رفتار کنند که با حیوانات پست و بی‌شعور رفتار می‌کنند.»: محمدابراهیم‌جناتی، یهود در گذشته و حال، ترجمه محمد بحرینی کاشمری، ص 34.