پایگاه جامع فرق، ادیان ومذاهب_ ذهبی در دفاع از صحابه می‌گوید: «اگر درب «جرح و تعدیل» را به روی خود بگشاییم، هر آینه عده فراوانی از صحابه و تابعین و ائمّه در آن داخل می‌شوند، در حالی‌که بعضی از صحابه بعضی دیگر را به شکلی تکفیر کرده‌اند! ولی خداوند از همه آنان راضی شده و آن‌ها را مورد مغفرت خویش قرار داده‌ است! در حالی‌که آن‌ها معصوم نبوده‌اند، و اختلاف و جنگ‌های آنان هم مطلب کم اهمیتی برای ما نیست. سپس می‌گوید: و امّا صحابه طومارشان بسته و جمع گردیده و هر کاری که از آن‌ها سرزده، اتفاقی بوده است که مربوط به زمان‌ها قبل بوده و تمام شده است، و هر اشتباهی مرتکب شده‌اند، حکمشان چون دیگر افراد ثقه است. چه‌بسا مسلمانی که اشتباهی از او سر می‌زند، ولی اشتباه کوچکی بوده که ممکن است از هر کسی سربزند! چرا که علما، رای به عدالت آن‌ها داده و مطالبی را که از آن‌ها نقل شده است را قبول کرده‌اند، و ما هم به آن‌چه خداوند خواسته راضی هستیم.»[1]

و اما پاسخ به کلام این عالم سنی:
این مطلب در حقیقت اعترافی است از این عالم سنی، «ذهبی»، که می‌گوید: بعضی از صحابه بعضی دیگر را تکفیر می‌کردند، و این خود دلیلی است که تعدادی از صحابه فاسق هستند و عادل نیستند. شرایط نقل روایت و حجیت خبر واحد شامل آن‌ها نمی‌شود. اما این‌که صحابه هم‌دیگر را تکفیر کردند!! آیا اشتباه کوچکی است؟ همه می‌دانیم که تکفیر کار و اشتباه کوچکی نیست، و خلاف نص قرآن است. خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقی إِلَیکمُ السَّلامَ لَسْتَ مُؤْمِناً.[نساء/94] و به کسی‌که سلام به شما می‌کند، نگویید مؤمن نیستی.»

تکفیر خلاف سیره و سنت رسول الله است. صحابه‌ای که قرآن بلد نیستند یا به فرموده‌های قرآن کریم رعایت نمی‌کنند، چه‌طور انتظار داریم خداوند عالم از آن‌ها راضی شود؟ یا چه‌طور می‌توان گفت که اتفاقی بوده است، و مربوط به زمان‌های قبل و تمام شده است؟ مگر می‌شود چنین گناهی را نادیده گرفت؟ ازاین اتفاقات زیاد در بین صحابه رخ داده است، مانند بدعت و ارتداد و ظلم و ...[2]
آیا باید گفت همه مربوط به زمان‌ها قبل بوده است و تمام شده است؟ با کدام عقل و منطق؟ حداقل دیگر نگویید همه صحابه عادل و بهشتی هستند و از بهترین‌های روی زمین هستند.[3]
«ذهبی» بلافاصله می‌گوید: «خداوند از همه راضی است و همه را می‌بخشد.» چه‌طور شد خداوند عالم، آسمان را شکافته است و این صحابه از آن افتاده‌اند پایین؟ و این در حالی است که خداوند متعال به پیغمبر اکرم می‌فرماید: «قُلْ إِنِّی أَخافُ إِنْ عَصَیتُ رَبِّی عَذابَ یوْمٍ عَظِیم.[انعام/15] بگو من از این می‌ترسم، که اگر در این مأموریت، عصیان بورزم، به عذاب روزی بزرگ مبتلا شوم.» یا می‌فرماید: «وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الْأَقاويل‏ لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمين ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتِين‏‏.[الحاقه/44/45/46] هرگاه او سخنى دروغ بر ما مى‏‌بست، ما او را با قدرت مى‏‌گرفتيم، ‏سپس رگ قلبش را قطع مى‏‌كرديم.»
در کل با این وضعیت صحابه، نمی‌توان گفت که آن‌ها بهترین‌های روی زمینند، یا همه عادلند و همه اهل بهشت هستند، یا همه ستارگان و هادیان امت هستند. چون کلام ذهبی خود دلیلی است، بر گناه‌کار بودن صحابه.

پی‌نوشت:

[1]. الرواة الثقات المتکلم فیهم بما لا یوجب ردهم، اسم المؤلف: الإمام الحافظ أبی عبد الله محمد بن أحمد بن عثمان الذهبی، دار النشر: دار البشائر الإسلامیة - بیروت - لبنان - 1412 هـ - 1992 م، الطبعة: الأولی، تحقیق: محمد إبراهیم الموصلی، ج 1، ص 23، «ولو فتحنا هذا الباب (الجرح والتعدیل) على نفوسنا لدخل فیه عدّة من الصحابة والتابعین والأئمّة، فبعض الصحابة کفّر بعضهم بعضاً بتأویل ما!! واللّه یرضى عن الکلّ ویغفر لهم!! فما هم بمعصومین، وما اختلافهم ومحاربتهم بالتی تلینهم عندنا»
[2]. قداست صحابه یا فسق و ظلم و تکفیر همدیگر
ناگفته‌هایی از صحابه در کتب اهل‌سنت
ستارگان فراری و مرتد
[3]. الإصابة فی تمییز الصحابة، المؤلف: أبو الفضل أحمد بن علی بن محمد بن أحمد بن حجر العسقلانی (المتوفی: 852 هـ)، تحقیق: عادل أحمد عبد الموجود وعلی محمد معوض، الناشر: دار الکتب العلمیة – بیروت، الطبعة: الأولی - 1415 هـ، ج 1، ص 163 و ج 1، ص 22«الصحابة کلّهم من أهل الجنة قطعاً» و یا: «الصّحابة کلهم عدول» و یا: «الصحابة، من تلامیذ رسول الله (صلی الله علیه وآله وسلم)»