پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ گویند در شهر کوچکی در ایران قدیم، مردمانی بودند که با تلاش بسیار و در آرامش زندگی می‌کردند. حکیمی نیز در این شهر بود به نام «میرزا ابراهیم» که مورد تکریم اهالی بود. سال‌ها این زندگیِ آمیخته از عُسر و یُسر ادامه داشت تا اینکه شبی، صدای شیهه اسب‌ها بلند شد. لحظاتی بعد خانه‌ای آتش گرفت و پس از دقایقی، صدای گریه و ناله کودکان و زنان برخاست. مردم شهر سراسیمه به هر طرف می‌دویدند، بدون اینکه بدانند چه اتفاقی افتاده است. از هر سو، شمشیرها بلند شده بر جسم و جان مردم فرود می‌آمد. چه اتفاقی افتاده؟ این جسم‌های غرق در خون برای چیست؟ چه بلایی نازل شده است؟ این آتش از کجاست؟ آیا به شهر حمله شده؟ اشرار... اشرار به شهر حمله کردند؟ چه کنیم؟ بایستیم یا فرار کنیم؟!... ساعتی که گذشت، دزدان همچون گرگ‌های گرسنه جان و مال و ناموس مردم را غارت کردند و رفتند. این غارت کار که بود؟ یاران «هارون‌ بیک»! مگر هارون بیک سال‌ها پیش نمرده بود؟ نه... از قرار معلوم هنوز زنده هست! چه کنیم.. با این ننگ چگونه کار بیاییم؟ میرزا، بزرگان شهر را گرد خود آورد. مجلسی تشکیل شد تا درباره حادثه شب گذشته تصمیمی بگیرند. عده‌ای گفتند که باید دور تا دور شهر، حصاری ایجاد شود. عده‌ای دیگر گفتند که باید در کوه و در و دشت، دنبال یارانِ «هارون بیک» بگردیم و آنان را مجازات کنیم. عده‌ای گفتند که باید در مقابل اشرار کوتاه بیاییم، به آنان باج بدهیم تا جان و مال و ناموسمان در امان بماند. میرزا ابراهیم که تا این لحظه شنونده سخنان بود، رو به حاضرین گفت: «باید ریشه را خشکاند». سکوتی مرگبار جلسه را فرا گرفت. دقایقی به سکوت گذشت. یکی از ریش‌سفیدان گفت: «نمی‌توانیم... ما ضعیف‌تر از آنیم که ریشه را نابود کنیم». میرزا ابراهیم نگاهی به او کرد و گفت: «نه تنها ضعیف... بلکه ذلیل‌تر و حقیرتر از آن هستید که این کار را انجام دهید.». پس از جایش بلند شد و مجلس را ترک کرد. به سوی منزل رفت. شمشیر خود را برداشت و به میدان شهر آمد... ای مردم! من... میرزا ابراهیم... همین زمان شمشیر خود را برداشته و برای خشکاندن ریشه ظلم حرکت می‌کنم. سال‌ها پیش، شاخه‌ها و برگ‌های درخت فساد را نابود کردیم. اما ریشه ظلم دوباره جوانه زد. به یاد می‌آورید که سال‌ها پیش در نبرد با یارانِ هارون بیک چگونه آنان را تار و مار کردیم؟ هارون بیک زنده ماند و درخت فاسد او دوباره شاخ و برگ داد. این بار تا ریشه را نابود نکنم برنمی‌گردم. هر کس که می‌خواهد با من بیاید. اگر هیچ کس هم نیاید، خود به تنهایی می‌روم... میرزا ابراهیم حرکت کرد. دقایقی نگذشت که اندک افرادی با او همراه شدند. او با همان تعداد، به دنبال لشکر ظلم گشت. آنان را یافت. میانشان درگیری و نزاعی سخت درگرفت. هارون بیک ستمگر کشته شد. ریشه نابود شد! و یارانش همانند برگ‌‎های زرد پاییزی که از درخت جدا شده اند، به زمین افتاده و برای همیشه پراکنده شدند.

چند قرن بعد... 7 آبان 1395 ! عده‌ای نادان گرد یک بنای سنگی جمع شده،شعار می‌دادند. بدترین سخن در آن میان، شعارهای نژادپرستانه‌ای بود که علیه قومیت عرب سر میدادند: «هرچی بلاست از عرباست!» این جماعت از قضاء خود را پیروانِ کورش هخامنشی می‌دانند. از سر و وضع آنان -که تقلیدی کورکورانه از نمادهای غربی است- اگر بگذریم، از منطق سیاسی و اجتماعی کورش هخامنشی نمی‌توان گذشت!

اگر کورش، امروز زنده بود...

امروز دیگر بر هیچ عاقلی پوشیده نیست که آل سعود تحت حمایت امریکا و اسرائیل، به ستمدیدگان شاخ می‌زند. همچنین روشن و مبرهن است که تروریست‌های داعش و ... از دولت‌های غربی نظیر امریکا و انگلیس و... تسلیحات نظامی و تجهیزات ماهواره‌ای دریافت می‌کند.[1] همانطور که روشن است که صدام (لعنة الله علیه) در جنگ عیه ایران، از دولتی چون آلمان، تسلیحات شیمیایی پیشرفته دریافت می‌کرد. همانطور که امریکا و شوروی و انگلیس و فرانسه و... به او کمک اطلاعاتی و نظامی می‌کردند. حال اگر کورش امروز زنده بود، به سرزمین عرب‌ها حمله می‌کرد؟ یا ریشه را می‌خشکاند؟ اگر کورش امروز زنده بود، به جای شعار «مرگ بر عرب»، شعار «مرگ بر امریکا» سر نمی‌داد؟ مگر می‌شود یک انسان عاقل، میوه‌ها و برگ‌های فاسد را ببیند و به ریشه فاسد کاری نداشته باشد؟ آن جماعتی که در آن روز، بی‌رحمانه به قومیت عرب توهین می‌کردند (در حالیکه می‌دانیم بین عرب‌ها مانند هر قوم دیگری، خوب و بد وجود دارد)، حتی یک کلمه علیه صهیونیسم شعار ندادند. عربِ بد اگر بدی می‌کند، با حمایت صهیونیسم است. امروز اگر امریکا و اسرائیل، حمایت خود را از عربستان سعودی قطع کنند، آل سعود می‌تواند یک ساعت روی پای خود بایستد؟ نمی‌تواند... پس عربستان سعودی و داعش و امثال آن، همگی آلت دستی بیش نیستند. اگر کورش امروز بود، چشمان غضبناک و روی برافروخته خود را به سوی امریکا و اسرائیل و انگلیس و ... نمی‌چرخاند؟ دخالت‌های مکرر امریکا و انگلیس در امور داخلی ایران (که هنوز هم به دنبال نفوذ و تسلط بر ایران هستند) از قبیل کودتای 28 مرداد 1332 را ببینید...[2] وضع تحریم‌های ظالمانه اقتصادی و حتی دارویی علیه مردم ایران و حمایت امریکا و انگلیس و اسرائیل از جریان‌های تکفیری در منطقه و جنایت علیه ایرانیان چه پیش از انقلاب و چه بس از انقلاب، و همچنین جنایت علیه مردم ایران از طریق بیوتروریسم و صدها مورد مشابه این، نشانگردشمنی ادامه‌دار استکبار جهانی علیه ایرانیان است. حال اگر کورش بود، فرزندان ناخلف خود را به شعار «مرگ بر امریکا» و «مرگ بر اسرائیل» و ... دعوت نمی‌کرد؟ جماعت باستانگرای افراطی را چه شده است که نکبتِ وجود آل سعود را می‌بینند... اما مستکبرینِ حامیِ این درخت فاسد، که در حقیقت، مغز متفکر و ریشه فساد هستند را نمی‌بینند؟

پی‌نوشت:

[1]. بنگرید به «افشاگری نشریه فوکوس آلمان، از اسلام امریکایی»
[2]. امریکا و انگلیس عوامل اصلی این کودتا بودند. بنگرید به: عصر ایران، ۲۸ مرداد ۱۳۹۲، کد خبر: ۲۹۱۶۴۰ همچنین ویلبر دونالد نیوتن در زمینه کودتای 28 مرداد که توسط امریکا و انگلیس در ایران صورت گرفت، کتابی با عنوان «عملیات آژاکس» نوشته اند که مطالعه آن پیشنهاد می‌شود. همچنین باراک اوباما در سخنرانی مشهور خود در قاهره در ژوئن 2009 رسما مسئولیت این کودتا -و آن خونریزی‌ها در ایران- را بر عهده دولت امریکا دانست. بنگرید به:
"Barack Obama's Cairo speech". The Guardian (UK). June 4, 2009. Archived from the original on 11 June 2009. Retrieved 5 June 2009.
همچنین هیلاری کلینتون، وزیر سابق امور خارجه آمریکا، در روز چهارشنبه، ۴ آبان ۱۳۹۰ مصادف با ۲۶ اکتبر ۲۰۱۱، در دو مصاحبه اختصاصی و جداگانه با دو شبکه BBC فارسی و بخش فارسی صدای آمریکا، با یادآوری پوزش خانم مادلین آلبرایت، وزیر خارجه پیشین آمریکا از مردم ایران به خاطر نقش آمریکا در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، بار دیگر از این واقعه ابراز تأسف کرد. (هرچند رفتار امریکا در سال‌های جاری از قبیل وضع تحریم‌های دارویی علیه مردم ایران، وضع تحریم‌های اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران، حمایت از تکفیری‌ها و ... نشان می‌دهد ابن ابراز تأسف، خود نوعی دروغ تبلیغاتی جدید است.)