پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مبحث «معرفة الله» کلیدی‌ترین مسأله در هر دین را تشکیل می‌دهد و اصل الاصول جمیع معارف دینی حول آموزه‌های خداشناسی هست و از آن‌جایی که اهمیت این مسئله بسیار زیاد است، سزاوار است این اصل را در فرقه انحرافی حلقه بررسی کنیم. البته نکته‌ای که باید دقت شود این است‌که؛ آن‌چه که کلام حلقه‌ای‌ها را مشکل ساز می‌کند، قرائت و برداشت و خوانش جدید آن‌ها از دین و عرفان هست که ناکارآمدی دین را در پی دارد و البته آن‌ها در پی جایگزین و بدیلی برای دین هستند که همه فهم و عرفی و سهل باشد. متأسفانه تمامی این کارها با ادعای شیعه و مسلمان بودن از طرف طاهری و مسترها انجام می‌شود.
خداوند متعال خلایق را آفریده و نسبت به هدایت آن‌ها بی‌تفاوت نبوده و او معمار بازنشسته نیست که ایجاد و خلق کرده باشد و کنار کشیده باشد، بلکه با هدایت‌های تکوینی و تشریعی خود انسان را برای شناخت هر چه بهتر خویش و معرفت به سوی خویش یاری رسانده است. از جمله هدایت‌ها فرستادن پیامبران برای دعوت به راه درست و کمال است، که در چهارچوب دین معرفی خواهد شد. اما در عرفان حلقه، دین و اعتقاد را برای رسیدن به این امورات کاملا غیرلازم و ناکارآمد می‌دانند. محمد علی طاهری می‌گوید: «در عرفان حلقه، عوامل انسانی، خصوصیات فردی، شرایط جغرافیایی و اقلیمی، امکانات و توان‌های فردی و... نقشی در ایجاد اتصال و دریافت ماورائی ندارند. عواملی مانند: سن، استعداد، سواد، معلومات، نوع تفکرات و اعتقادات و...»[1] محمد علی طاهری در جایی دیگر همین کلام را تکرار می‌کند.[2] یا در جایی دیگر آن را یک اصل معرفی می‌کند و می‌گوید: «اصل: داشتن ایمان و اعتقاد برای حضور در حلقه‌ی وحدت لازم نیست و تنها شرط لازم، شاهد بودن است.»[3] یا در جای دیگر می‌گوید: «بنابراین، موارد زیر هیچ‌گونه تأثیری در استفاده از حلقه‌های عرفان کیهانی (حلقه) و کمال‌پذیری انسان ندارد.»[4]
محمد علی طاهری در بخش عمومی اساسنامۀ عرفان حلقه می‌گوید: «عرفان حلقه(کیهانی) نوعی سیر وسلوک عرفانی است، که مباحث عرفانی را مورد بررسی نظری و عملی قرار می‌دهد؛ و از آن‌جا که انسان شمول است، همۀ انسان‌ها صرف‌نظر از نژاد، ملیت، دین، مذهب و عقاید شخصی، می‌توانند جنبۀ نظری آن را پذیرفته و جنبۀ عملی آن‌را مورد تجربه و استفاده قرار دهند.[5]
این‌ها بخشی از اظهارات طاهری در مورد عدم احتیاج به دین در کمال و دریافت و ماوراء و... می‌باشد. و این بیان طاهری یک اشتباه سهوی نیست و او در جای جای کتب مختلف خود آن‌را بیان کرده و تا جایی پیش می‌رود که از این اعتقاد به عنوان یک اصل نام می‌برد.
حال سؤالاتی در مورد این نوع اعتقاد انحرافی در ذهن ما رخ خواهد داد؛ اولا: چگونه ممکن است فرد بدون دین و اعتقاد، به کمال آگاهی، دریافت ماورائی، اتصال به جبرئیل (علیه‌السلام) و خدا داشته باشد؟ ثانیا: آیا این جز نفی دین و یا ناکارآمد نشان دادن دین نیست؟ ثالثا: آیا دین و آموزه‌های وحیانی مانع از این اتصالات هستند؟ رابعا: افراد بی‌دین که در حلقه اتصال قرار می‌گیرند و به کمال می‌رسند، با متدینینی که در حلقه، به کمال می‌رسند چه تفاوتی دارند؟ آیا این همان کمال است و هردو یک کمال هستند؟ و یا مراتب کمال، تشکیکی است؟ اگر هست به چه علت؟ خامسا: بی‌دینان، دگر اندیشان، و یا اتباع سایر ادیان وقتی بُعد عملی حلقه را به محک آزمون گذاشتند، در شریعت پیرو کدام آیین باید باشند؟ سازکار طاهری برای اینان چیست؟ کمال منهای شریعت مگر می‌شود؟

پی‌نوشت:

[1]. عرفان حلقه، محمدعلی طاهری، انتشارات اندیشه ماندگار، قم، ص 50.
[2]. فرادرمانی، محمدعلی طاهری، آمریکا، Create Space، ص 93.
[3]. همان، ص 125.
[4]. انسان از منظری دیگر، محمد علی طاهری، انتشارات عرفان کیهانی، بی‌جا، ص 134.
[5]. عرفان حلقه، محمدعلی طاهری، انتشارات اندیشه ماندگار، قم، ص 20.
برای اطلاع بیشتر به کنفرانس خدا در حلقه مراجعه شود.