پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از دولت‌های استکباری و استعماری که فرقه‌ی بهائیت با آن رابطه داشته و برای پیشبرد اهدافش بدان کمک می‌کرده، دولت فرانسه است. نظام فرانسه از دور باز، دشمنی سختی با اسلام داشته است؛ تا آن‌جا که ژنرال معروف فرانسوی، پس از فتح سوریه و لبنان در جنگ جهانی اول، بر سر مزار صلاح‌الدین ایوبی (فاتح مسلمان قدس) حاضر می‌شود و خطاب به وی می‌گوید: «سر از خاک بردار ای صلاح‌الدین، که ما برگشتیم!».[1]
برای روشن شدن ماهیت خصمانه و پلید فرانسه نسبت به مسلمانان، چند نمونه از جنایت‌های این دولت مدعی آزادی را نام می‌بریم. از جمله‌ی آن: الف: سال 1956: جنگ علیه مصر به دلیل اعلام ملّی شدن کانال سوئز توسط این کشور [2] ب: کمک به تجهیز رژیم غاصب، وحشی و خشونت‌گرای صهیونیست به سلاح‌های اتمی [3] ج: کمک مالی و تجهیز صدام به سلاح‌های پیشرفته در زمان جنگ هشت‌ساله‌ی ایران و عراق، برای کشتار مردم مسلمان ایران.[4] د: اخراج دانشجویان مسلمان از دانشگاه‌های این کشور به دلیل رعایت حجاب اسلامی، در مهد آزادی (پاریس)[5] هـ: حمله به کشور الجزایر و ارتکاب جنایات فجیع، که باعث کشته شدن هزاران و میلیون‌ها آواره در این کشور مسلمان‌نشین شده [6] و موارد بسیاری دیگر از این قبیل که می‌توان بدان اشاره کرد.
اما دلیل اینکه استعمار فرانسه در ایران شناخته شده نیست، اینست که این کشور از رقبای خود نظیر بریتانیا عقب مانده و تنها توانسته، سلطه‌ی خود را بر کشورهای آفریقایی و شمال آفریقا محقق سازد؛ اما این دلیل نمی‌شود که این کشور، از دشمنی با مسلمانان دست کشیده باشد؛ چنان‌که جناب میلز (پدر روحانی یسوعی)، در تشریح «سیاست دینی فرانسه در شرق»، نیت شوم این نظام را نسبت به مسلمانان آشکار می‌سازد: «جنگ صلیبی اخیر که مبشرین در قرن هفده شروع کرده‌اند ادامه دارد... فرانسه مدت‌هاست روح جنگ صلیبی و علاقه به آن را حفظ کرده است. بسیاری از اوقات، زمام‌داران فرانسه فکر می‌کنند حمله‌ی صلیبی جدیدی (به شرق) بنمایند، ولی اروپا محال می‌داند فرانسه، حمله‌ای را که نتیجه‌ی آن معلوم نیست، شروع کند.[7]
حالا که اندکی با جنایات فرانسه آشنا شدیم جای دارد بپرسیم، چرا دولت استعماری فرانسه، برای حفظ مستعمراتش در کشور الجزایر و تونس و برای سرکوب نهضت‌های مردمی که به مقابله با استعمارش پرداخته بودند، مُصرانه از فرقه‌ی بهائیت درخواست اعزام مبلّغ به این کشورها را می‌کند![9] (با توجه به اینکه اسلام از دیرباز در این کشورها، ملاک وحدت و بنیان مقاومت بر ضد استعمار به شمار می‌رفت [8])
آری؛ راز درخواست اعزام مبلّغ بهائی به کشورهایی نظیر الجزایر (و نه فرانسه!)، این است که تعالیم استعماری این فرقه نظیر، منع از جهاد و تحریم دخالت در سیاست را میان مردم این کشور تقویت و نهضت‌های انقلابی که به مقابله با استعمار فرانسه برمی‌خیزید را سرکوب نمایند و مبلّغان بهائی با تبلیغ نسخ اسلام، بنیان جهاد و مقابله با کفر و ظلم را که از مسائل مهم اسلام است را برچینند.

پی‌نوشت:

[1]. ر.ک: محمدمحمود صواف، نقشه‌های استعمار در راه مبارزه با استعمار، بی‌جا: ترجمه: سیدجواد هشترودی، ص 309 به بعد.
[2]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، مراجعه شود به سایت جنگ‌آوران، مقاله‌ی: جنگ سال 1956 کانال سوئز
[3]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، مراجعه شود به سایت فرهنگ نیوز، مقاله‌ی: اسرائیل اینگونه به بمب اتم رسید
[4]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، مراجعه شود به سایت: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، مقاله‌ی: 80 کشور تجهیز کننده صدام در جنگ با ایران
[5]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، مراجعه شود به سایت: خبرگزاری بین‌المللی قرآن، مقاله‌ی: ممنوعیت حجاب در دانشگاه‌های فرانسه از سر گرفته شد
[6]. حسن صدر، الجزایر و مردان مجاهد، تهران: سازمان انتشارات جاویدان، چ 3، 1356، ص 33. و: محمد غزالی، طمعکاران کینه‌ور، یا نقشه‌های استعماری، تهران: مؤسسه‌ی مطبوعاتی خزر، 1346، صص 32 تا 42.
[7]. دکتر فروخ، نقش کلیسا در ممالک اسلامی، بی‌جا: ترجمه‌ی مصطفی زمانی، ص158.
[8]. آفریقای آزاد، ترجمه‌ی مهندس محسن خادم، تهران: سازمان انتشارات جاویدان، 1357، ص 128.
[9]. عبدالحمید اشراق خاوری، مائده آسمانی، ج 9، ص 48.