پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هنگامی‌که امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظهور کند، حکومت حق مهدوی، فراگیر شود و عدل در سرتاسر کره خاکی گسترش یابد و همه احکام اسلامی به‌طور دقیق اجرا ‌شود. «الَّذينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُور.[حج/41] همان كسانى‌كه هرگاه در زمين به آن‌ها قدرت بخشيديم، نماز را برپا مى‌‏دارند، و زكات مى‏‌دهند، و امر به معروف و نهى از منكر مى‌‏كنند، و پايان همه كارها از آن خداست!»
در عصر حکومت مهدوی، با اقامه‌ی نماز، ارتباط مومنان با خدا محکم می‌شود و با پرداخت زکات، هیچ فقیری باقی نخواهد ماند، و با امر به معروف، خوبی‌ها و زیبایی‌ها فراگیر شود و با نهی از منکر، پلیدی‌ها و زشتی‌ها از جامعه رخت بر می‌بندد. اما این به‌معنای نبود اختلاف و خوب شدن همه انسان‌ها در آن دوران نیست، بلکه چه‌بسا افرادی در حکومت عدل مهدوی، با نفاق زندگی کنند، یعنی اگر چه به‌ظاهر ایمان آورده، ولی در واقع کافر هستند، برخی نیز اسلام را نپذیرفته و با پرداخت جزیه و مالیات در لوای حکومت اسلامی زندگی می‌کنند.
این گروه‌ها همگی مترصد فرصتی هستند، تا عقد و کینه خود را نسبت به ولی خدا اظهار کنند و حضرت را به شهادت برسانند. از این‌رو بعد از این‌که رسالت جهانی آن حضرت، فراگیر و پیام عدل و آزادی به جامعه بشری ابلاغ شد و بشریت به کمال سعادت رسیدند، برخی که قابلیت هدایت در آن‌ها نیست، آخرین منجی و پیام‌آور سعادت را به شهادت می‌رسانند، که با شهادت حضرت، بساط عالم دنیا، برچیده شده و قیامت بر پا می‌شود.[1] زیرا بقای زمین به بقای حجت خداست، چنان‌چه امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: «... وَ لَوْ لَا مَا فِي الْأَرْضِ مِنَّا لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا.[2] و اگر ما اهل بیت در زمین نبودیم، هر آینه زمین اهلش را فرو می‌کشید».
در روایت دیگری امام صادق (علیه السلام) از پدرانش نقل می‌کند: «الاسلام و السلطان العادل أخوان لا یصلح واحد منهما الّا بصاحبه: الاسلام اسٌّ و السلطان العادل حارس و ما لا اَسٍّ له فمنهدم و ما لا حارس له فضائع. فلذالک اذا رحل قائمنا لم یبق اثر من الاسلام و اذا لم یبق أثر من الاسلام، لم یبق أثر من الدنیا.[3] دین و امام همانند و همتای همند که هیچ‌یک بدون دیگری سامان نمی‌یابد: اسلام پایه عالم و امام پاسدار آن است، پس در صورتی که اسلام نباشد، هرگونه بیان و بنیادی از اساس ویران است، و چنان‌چه اسلام باشد، ولی پاسداری نداشته باشد، ضایع و نابود می‌شود، ازاین‌روست که وقتی آخرین حجت خدا و پاسدار دین، یعنی وجود مبارک قائم آل محمد (علیه السلام) به شهادت می‌رسد و به لقای حق شتابد، اثری از اسلام نمی‌ماند و چون از اسلام اثری نماند، بساط دنیا یک‌سره برچیده خواهد شد و خورشید صبح قیامت طلوع خواهد کرد».

پی‌نوشت:

[1]. جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود، اسراء، قم،1390، ص270.
[2]. ابن بابوبه، امالی، کتابچی، تهران،1276ش، ص186، ح15.
[3]. صافی گلپایگانی، لطف الله، منتخب الاثر،قم، 1380، ج2، ص271.

نویسنده: مجتبی محیطی