پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ درباره قتل و کشتار در دوران ظهور، برخی جاهلانه، افراط می‌کنند و برخی هم‌چون امام‌ستیزان و ولایت‌گریزان هم عامدانه و مغرضانه با ایجاد شبهه و ساخت فیلم‌ها،از امام زمان و یاران او چهره‌ای خشن ارائه می‌دهند و برخی هم، تفریط می‌کنند و می‌گویند: امام از طریق ولایت و تصرف تکوینی و اعجاز، همه را مطیع می‌کند، و خونی ریخته نمی‌شود.
واقعیت این نیست، بلکه سیاست و سیره امام، همان سیره پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است و حضرت «رحمت للعالمین» است،[1] گاهی مقتضای عدالت این است که دشمنان سرسخت و لجوج را، که هرگز با حکومت حق کنار نمی‌آیند، از سر را ه بردارد. اما کسانی‌که چنین نیستند، هرچند مسلمان نباشند، کشته نخواهند شد.
بر اساس روایات، امام زمان برابر اهل کتاب «یهود و نصاری» نیز سیاست نرمش و مدارا، در پیش خواهند گرفت؛ در ابتدای امر، اهل کتاب با پرداخت جزیه، در حکومت حضرت، به‌صورت مسالمت‌آمیز زندگی می‌کنند، اما بعد از اتمام حجت و برطرف شدن موانع هدایت و ایمان، دیگر کسی گمراه باقی نمی‌ماند، مگر افراد لجوج و معاند و بدطینت.
خلاصه این‌که قبل ازظهور هم، کشتار جود دارد، در روایتی آمده است: «سفیانی صدهزار نفر را در فلان محله یا منطقه‌ای می‌کشد و هفتادهزار نفر هم از لشکر او کشته می‌شوند،[2] و بعد از ظهور هم، وجود دارد، اما نه آن‌چنان که دشمنان اسلام بر علیه امام زمان و یارانش تبلیغ سوء می‌کنند.

ناله سینه سوزان چه اثرها دارد             اثری خاص به هنگام سحرها دارد
هر که در بادیه عشق قدم زد، داند             وادی عشق ومحبت چه خطرها دارد

پی‌نوشت:

[1]. محمد بن ابراهيم‏ ابن أبي زينب، الغيبة للنعماني‏، محقق :علی اکبرغفاری، نشرصدوق، تهران، 1397ق،ص164« إِذَا قَامَ سَارَ بِسِيرَةِ رَسُولِ اللَّهِ»
[2]. محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، دار إحياء التراث العربي‏، بیروت، 1404ق، ج‏52، ص: 182، ح4« مِنْ فَوْقِكُمْ قَالَ هُوَ الدَّجَّالُ وَ الصَّيْحَةُ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ‏ وَ هُوَ الْخَسْفُ‏ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعاً وَ هُوَ اخْتِلَافٌ فِي الدِّينِ وَ طَعْنُ بَعْضِكُمْ عَلَى بَعْضٍ‏ وَ يُذِيقَ بَعْضَكُمْ بَأْسَ بَعْضٍ‏ وَ هُوَ أَنْ يَقْتُلَ بَعْضُكُمْ بَعْضاً وَ كُلُّ هَذَا فِي أَهْلِ الْقِبْلَةِ.»
محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، دار إحياء التراث العربي‏، بیروت، 1404ق، ج‏52، ص: 237، ح15«فَيَلْتَقِي السُّفْيَانِيُّ بِالْأَبْقَعِ فَيَقْتَتِلُونَ وَ يَقْتُلُهُ السُّفْيَانِيُّ وَ مَنْ مَعَهُ وَ يَقْتُلُ الْأَصْهَبَ ثُمَّ لَا يَكُونُ لَهُ هِمَّةٌ إِلَّا الْإِقْبَالَ نَحْوَ الْعِرَاقِ وَ يَمُرُّ جَيْشُهُ بِقِرْقِيسَا فَيَقْتَتِلُونَ بِهَا فَيَقْتُلُ مِنَ الْجَبَّارِينَ مِائَةَ أَلْفٍ وَ يَبْعَثُ‏ السُّفْيَانِيُّ جَيْشاً إِلَى الْكُوفَةِ وَ عِدَّتُهُمْ سَبْعُونَ أَلْفاً فَيُصِيبُونَ مِنْ أَهْلِ الْكُوفَةِ قَتْلًا وَ صَلْباً وَ سَبْيا»