پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ آخرین روزهای سال 1394 در حالی که مردم و مسئولین کشوری بابت چهارشنبه سوری نگران بودند، نورعلی تابنده قطب پیشین فرقه دراویش نعمت اللهی گنابادی در اقدامی نسنجیده و غیرمنطقی با شرکت کردن در مراسم چهارشنبه سوری دراویش، که در جلوی درب منزل این قطب دراویش برگزار شده بود؛ باز هم با تفسیر به رأی خود چهارشنبه سوری و پریدن از روی آتش را مستند به آیات و روایات کرد. و گفت: «اگر نیت‌تون و نیت‌مون قرآن باشه ما به استناد یک آیه قرآن که می‌فرماید: «ان منکم الا واردها[مریم/71] یعنی همه‌تون وارد آن می‌شوید یعنی وارد آتش. حتی پرسیدند از پیغمبر که تو هم وارد می‌شوی، پیغمبر فرمود: بله من هم وارد می‌شوم، منتهی من روی آن می‌پرم یعنی آتش اول سرد می‌شه بعد می‌پرم... اینه که این جزء آیه قرآنه منتهی رسم بوده که قبل از اسلام هم در ایران بوده است، اگر خلاف اسلام می‌دیدند حذف می‌کردند و این کار را نکردند و تا حالا مانده است».[1]

اما واقعاً نورعلی تابنده بر چه مبنا و استدلالی آتش بازی و پریدن از روی آتش در چهارشنبه سوری را مستند به این آیه می‌ کند در حالی که علامه طباطبایی در مورد این آیه می‌ فرماید: «ورود، در این آیه به معنای نزدیک شدن و اشراف پیدا کردن است یعنی همه مردم، خوبان و بدان، بدون استثناء برای حسابرسی یا برای مشاهده سرنوشت نهایی بدکاران به کنار جهنم می‌آیند، سپس خداوند پرهیزگاران را رهایی می‌بخشد و ستمگران را در آن رها می‌کند».[2]

حضرت آیت الله جوادی آملی هم در مورد این آیه می‌ فرماید: «اگر ورود به معنای دخول باشد ورود همگان به جهنم محذوری ندارد برای اینکه جهنم جای آتش است نه خود آتش، پس در اینجا دخول در جهنم برای عذاب نیست مثل ورود موسی کلیم و مومنان به دریا که برای عذاب نبود.»[3]

حال باید گفت اگر پریدن از روی آتش سبب توجه انسان به عذاب آتش جهنم می‌ شود، آیا شایسته نبود در طول 1400 سال از عمر اسلام، ائمه اطهار (علیهم السلام) و علماء و اولیاء و مومنان دست به این کار بزنند و آن را عملی مقدس معرفی کنند؟ یا اینکه اصلاً نعوذ بالله به فکر آنها نرسیده و فقط به فکر أقطاب صوفیه رسیده!!! و این در حالی است که پریدن از روی آتش را ما نه در کلام و نه در عمل هیچ‌ یک از آن بزرگواران نمی‌بینیم.

اما تعجب از کسی است که خود را قطب فرقه نعمت اللهی گنابادی معرفی می‌ کند و با تأیید چهارشنبه سوری و حضورش مشوق حضور مردم در این دست از رسومات است، در حالی که تمام عقلاء و بزرگان آن را عملی خلاف دین و قانون می‌ دانند و مردم را از آن نهی می‌ کنند چون نه تنها درآن نشانی از فرهنگ دینی دیده نمی‌ شود، بلکه ایجاد صداهای مهیب و ناراحت کننده، مزاحمت، تلفات جانی و مالی، قطع عضوهای فراوان، ناامن شدن فضا برای مردم را به همراه دارد که هر کدام از اینها حق الناس و ضایع کردن حقوق دیگران است.

با این اقدام قطب صوفیان گنابادی، مساله تفسیر به رای صوفیه که برخی آن را تهمتی به متصوفه می دانند بر همگان اثبات شد و سوءاستفاده صوفیه از آیات و مضامین دینی برای سرپوش گذاشتن بر انحرافات خود بار دیگر بر همگان آشکار گردید.

صوت انتساب چهارشنبه سوری به آیات قرآن توسط قطب صوفیه

پی‌نوشت:
[1]. سخنرانی نورعلی تابنده، 25 /12/ 1394
[2]. طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمد باقر موسوی همدانی، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، قم، ج 14، ص 122، ذیل آیه مربوطه
[3]. درس تفسیر آیت الله جوادی آملی، مسجد اعظم، 16/ 9/ 1388