پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب_ اگر به مجموعه افراد مدعی مقامات دروغین دقت کنیم و مطالب آن‌ها را مورد بحث و مطالعه قرار دهیم می‌بینیم که احمد بن اسماعیل در کنار تمامی اشتراکاتی که با سایر دروغگویان، دارد از جمله عجز از خرق معجزه و فرار از مباهله و مناظره و پوچی ادلات اولیه، دروغ‌گویی و جوسازی و ذکر مقامات متعدد و...، یک سری خصوصیاتی را با خود به همراه دارد که بسیاری از مدعیان دروغین دیگر نسبت به آن تمایلی نداشته‌اند.
احمد بصری خود را از اهل بیت نبی اکرم(علیهم‌السلام) دانسته و خود را از ذریه پاک حضرت صاحب‌الزمان می‌داند و بحسب حدیث عترت، مقام و منزلت اهل بیت (علیهم‌السلام) را ادعا دارد که، برای خود نیز مدعیست. او طبق حدیثی که آن را «حدیث وصیت» نامیده است وصی امام زمان و جانشین اوست.
اما در حقیقت نسب وی به «همبوش» که جد «کویطع»[1] است می‌رسد و ربطی به امام زمان (علیه‌السلام) ندارد و خود احمد الکاطع بعد از ادعای خود نسَبی سر و سامان داده و خود را منتسب به امام زمان (علیه‌السلام) کرد. وی در سایت رسمی خود، نسبش را چنین اعلان کرده است: «أحمد ابن السيد إسماعيل ابن السيد صالح ابن السيد حسين ابن السيد سلمان ابن الإمام محمد ابن الإمام الحسن العسکری» یعنی وی با چهار نسل به صلب امام زمان (علیه‌السلام) بر می‌گردد!
اگر در نظر بگیریم که آن حضرت در همان دوران غیبت صغری ازدواج کرده باشد بصورت تقریبی برای هر یک از این اجداد حدودا سیصد سال عمر باید در نظر گرفت! حال این‌که چرا فرزندان سیصد ساله امام زمان (علیه‌السلام) آن‌قدر ارزش نداشته‌اند که از شیخ طوسی گرفته تا علامه خوئی (علیهماالرحمة) در کتب رجال خود سخنی از آنان به میان بیاورند، بماند!
نیز آن همه اقوالی که از جانب نسّابین عراقی و غیر عراقی مبنی بر این که احمد بن اسماعیل بصری اصلاً و نسباً همبوشی الأصل است و جد اعلی وی همبوش نام دارد نیز بماند! نیز این‌که حتی خود این شخص نمی‌دانسته فرزند امام زمان (علیه‌السلام) است و وی را نمی‌شناخته و صرفاً با خوابی که برای حوزه علمیه دیده بود این قضیۀ بسیار مهم و ارزشمند و بی همتا را متوجه شده بود بماند.
در کنار همه این مطالب و سوالات یک اعلان مباهله از طرف شیعیان صورت گرفت و آن مباهله حول حدیث شریف امام هادی(علیه‌السلام) بود که فرمود: «قال (عليه السلام) لحوم ولد فاطمة محرمة على السباع.[2] امام هادی (عليه‌السلام) فرمود: گوشت تن فرزندان فاطمه زهراء بر درندگان حرام است.» شیعیان از احمد بصری خواستند که وی خود را دست بسته در بین درندگان گرسنه قرار دهد تا همه ببینند که آیا آن حیوانات گوشت تن احمد بصری را به دندان می‌کشند یا نه! ولی این مباهله یک بار هم لبیک گفته نشد!
با وجود همه این مطالب، باز هم این سوال بر قرار است که آیا اگر شخصی حتی اگر حقیقتاً فرزند امیر المومنین و زهرای اطهر (علیهماالسلام) باشد و ادعای یمانیت و یا سایر مقامات مذکور کند، می‌توان او را به این دلیل که از فرزندان ائمه معصومین (علیهم‌السلام) است، تصدیق و مقامات وی را تأیید نمود؟! روایت ذیل پاسخگوی سوال ماست:
«عن الحسين بن المختار قال: قلت لأبي عبد اللَّه عليه السّلام جعلت فداک « وَيَوْمَ الْقِيامَةِ تَرَى الَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اللَّه» قال کل من زعم أنه إمام وليس بإمام قلت و إن  کان فاطميا علویا قال وإن کان فاطميا علویا.[3] حسين بن مختار مي گوید: به امام صادق (عليه‌السلام) گفتم: جانم بفدایت معنای این آیه چيست: «و روز قيامت کسانی که به خداوند دروغ بسته‌اند را خواهی دید.» پس امام فرمود: یعنی هر کسی که ادعای امامت  بکند در حالی که امام نيست! پس گفتم: حتی اگر فرزند زهراء و علی هم باشد؟ پس فرمود: حتی اگر فرزند زهرا و علی (عیهماالسلام) باشد.»
با توجه به این روایت دیده می‌شود که حتی کسی که نسب وی بطور قطع به اهل بیت (علیهم‌السلام) می‌رسد نیز، اگر ادعای امامت و مهدویت و یمانیت بغیر حق بکند کذاب و دجال است و اتصال به خانه وحی توفیری به حال وی نمی‌کند! فلذا این ویژگی و خصوصیت احمد بن اسماعیل که خود را به خاندان نبوت گره زده و مدعی ولادت از ذریه امام زمان (علیه‌السلام) شده است، چاره سازِ کار وی نیست و ارزش استدلالی ندارد.

پی‌نوشت:
[1]. اسم پدربزرگ احمد، صالح است که در منطقه مُدینه و عشیره آلبوسویلم وی را به اسم کویطع می‌شناسند و علی رغم صالح نام بودنش، نام 31 نامور وی کویطع است. اما نسب آن‌ها به همبوش و عشیره آلبوسویلم می‌رسد که هیچ ربط و رابطه‌ای به نسب آل محمد(علیهم‌السلام) ندارد.
[2]. مدینةالمعاجز ، سید هاشم بحرانی، مؤسسه المعارف الاسلامیه، قم، ایران، ج7، ص 476.
[3]. الکافی، شیخ ابوجعفر کلینی، دارالکتب الاسلامیه، طهران، ج1، ص 372.
برای اطلاع بیشتر مراجعه کنید به: ردیه‌ای قاطع بر احمد بن اسماعیل الکاطع، اکبر بیرامی، ص23.