پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ به سند صحیح از فریقین روایاتی از پیامبر گرامی اسلام در زمینه لزوم شناخت امام در هر عصر، بیان شده که در آن روایات واسطه بین کفر و ایمان را شناخت امام توسط مسلمین می‌داند.: «مَن ماتَ و لَم یعرف امام زمانه ماتَ میتةَ الجاهلیة؛[1] هرکس که بمیرد در حالی که امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیت مرده است». در این روایت بنیانگذار اسلام در ارتباط با شخصیت امام (علیه‌السلام) به اصولی اشاره فرموده‌اند: اول: وجوب شناسایی امام در هر زمان، دوم اینکه امام باید معصوم از خطا باشد تا مسلمین به جاهلیت گرایش پیدا نکنند؛ سوم اینکه امام باید به تمام احکام اسلام، اعم از واجب و حرام آگاه باشد؛ چنین شخصی حتما باید از طرف خداوند انتخاب شده و علم او علم خدایی باشد. با توجه به این روایت بدون شناخت امام بهر‌ه‌برداری از نعمت‌های عالم آخرت میسر نیست و ایمان ما ناقص می‌باشد؛ با این اوصافی که ذکر شد، حکومت بر جهان حق مسلم امامی معصوم است. زیرا با این اوصاف ویژه‌ای که برای امام ذکر شد، تقدیم مفضول بر فاضل عقلا قبیح می‌باشد.
حال سؤال مهم و اساسی این است که امام زمان ما کیست که اگر او را نشناسیم به گفته‌ی پیامبر گرامی اسلام به مرگ جاهلیت از دنیا رفته‌ایم. از رسول گرامی اسلام حضرت محمد (صلّی الله علیه و آله) در مورد شخصیت امام عصر ما روایات بسیاری وجود دارد که ایشان شخصیت، پدران، ظهور، نشانه‌های ظهور و مطالب مربوط به آن حضرت را گفته و بنابر علم الهی خویش پیش‌بینی کرده است؛ برخی از این روایات در کتب اهل سنت نیز ذکر شده است که به دلیل تعدد این روایات، منکر شدن اصل وجود و شخصیت امام، در این زمان برای ایشان ممکن نیست. در اینجا به ذکر برخی از این روایات از پیامبر گرامی اسلام برای شناخت این امام می‌پردازیم. ابی‌سعید از رسول اکرم نقل می‌کند که آن حضرت فرمودند: «اُبشرکم بالمهدی رجل من قریش (من عترتی) یُبعثُ فی اُمتی علی اختلاف من الناس و زلازل فَیَملأُ الأرض و ‌یقسّم... [2] بشارت بدهم به شما به مردی از خاندانم که نام او مهدی است. در میان امت من برانگیخته می‌شود در حالتی که اختلاف فوق‌العاده‌ای در میان مردم به وجود آمده و ارکان اجتماع متزلزل است. او جهان را پر از عدل و داد می‌کند بعد از اینکه پر از ظلم و جور شده باشد». اما اگر بخواهیم دقیق شویم تا امام این عصر را بهتر، از زبان پیامبر بشناسیم، باید به این روایتی که درصدد ذکر آن هستیم توجه کرد که این روایت به گونه‌ای مخصص و توضیح دهنده و شفاف کننده روایت قبل می‌باشد! پیامبر گرامی اسلام در زمینه شناخت و نسب این امام فرمودند، ایشان: «محمّد بن الحسن بن علی بن علی بن موسی الرضا بن جعفر بن محمد محمد بن علی بن الحسین بن علی بن ابی‌طالب و کنیته ابوعبدالله و ابوالقاسم و هو الخلف الحجّة صاحب الزمان القائم المنتظر... قال رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) یخرج فی آخر الزّمان رجل من ولدی اسمه کاسمی و کنیته ککُنیتی یملأ الارض عدلا کما ملئت جورا فذلک هو المهدی.[3] او محمد فرزند حسن فرزند علی فرزند محمد فرزند رضا فرزند موسی فرزند جعفر فرزند محمد فرزند علی فرزند حسین فرزند علی‌بن ابی‌طالب کنیه او ابوعبدالله و ابوالقاسم. او تنها بازمانده از حجّت‌های خداوند است و صاحب‌الزّمان  و قائم منتظر و آخرین امام معصوم است». در این روایت پیامبر گرامی اسلام در درجه اول نسب و پدران آخرین امام معصوم را ذکر کرده است که ایشان فرزند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) می‌باشد و ادعای بر فرزند نداشتن امام یازدهم توسط برخی؛ بنابر این روایت باطل است؛ به علاوه این روایت جلوی سوء استفاده و ادعای باطل و دروغین مدعیان مهدویت را می‌گیرد.
البته روایات بسیاری در زمینه وجود، غیبت و طول عمر حضرت صاحب‌الزمان از طریق پیامبر ذکر شده که پیامبر گرامی اسلام همه‌ی این خصوصیات را ذکر کرده است، این روایات در منابع سنّی و شیعه به قدری زیاد است که به حد تواتر می‌رسد و عمده این روایات بر امام زمان مدعی شیعیان منطبق است. با بررسی تمامی این روایات در می‌یابیم و جای هیچ شکی باقی نمی‌ماند که امام عصر (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) متولد شده و فرزند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) می‌باشد و در انتظار فرمان الهی برای برپایی عدل و داد در جهان و زنده کردن آیین و سنّت‌های اسلام و خداوند بر روی زمین است. در آخر جای این سؤال می‌ماند که با توجه به وظیفه ما نسبت به شناخت امام عصر خود و با توجه به اینکه پیامبر اسلام صراحتا نسب ایشان و جزء به جزء وجودی وی را برای ما توضیح داده، که ما برای رعایت اختصار به دو روایت بسنده کردیم، هیچ بهانه‌ای برای ایمان نیاوردن به حضرت مهدی‌ (علیه السلام) و عدم تلاش برای شناخت ایشان باقی نمی‌ماند.

پی‌نوشت:
[1]. الإمام المهدی عند اهل السّنه، مهدی فقیه ایمانی، (بررسی کتب اهلسنت که در آن به موضوع مهدویت اشاره شده)، ص138.
[2]. الحاوی للفتاوی، سیوطی، جزء دوم، ص355.
[3]. تَذکِرَةُ الخَواصّ مِنَ الأمّة فی ذِکرِ خَصائص الأئمة، یوسف بن قزاوغلی مشهور به سبط ابن جوزی (متوفای ۶۵۴ق)، ص138.