پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بنا بر نقل مفسرین و مورخین عامه و خاصه آیات زیادی (بیش از سیصد آیه) درباره ولایت علی (علیه السلام) و فضائل و مناقب آن حضرت در قرآن کریم آمده است. مطلبی که اکنون ما در بیان آن هستیم یکی از فضائل این امام در قرآن است.
در قرآن می‌خوانیم: «لِنَجْعَلَها لَكُمْ تَذْكِرَةً وَ تَعِيَها أُذُنٌ واعِيَةٌ.[حاقه/12] تا آن را وسيله تذكّرى براى شما قرار دهيم و گوش‌هاى شنوا آن را دريابد و بفهمد.» "تَعْیِها" از ماده "وعى" (بر وزن سعى) آن گونه که «ابن منظور» در «لسان العرب» گفته است، در اصل، به معنى نگهدارى چیزى در قلب است، سپس، به هر ظرفى «وعاء» گفته شده، چون چیزى را در خود نگه مى‌دارد و در آیه مورد بحث، این صفت براى گوش‌ها ذکر شده است، گوش‌هايى که حقایق را مى‌شنوند و در خود نگه مى‌دارند.[1]
در بسیارى از کتب معروف اسلامى، اعم از تفسیر (تفسیر طبری و قرطبی) و حدیث آمده است، پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) به هنگام نزول آیه فوق فرمود: «من از خدا خواستم که گوش على (علیه السلام) را از این گوش‌هاى شنوا و نگه دارنده حقایق قرار دهد و به دنبال آن، على (علیه السلام) مى‌فرمود: من هیچ سخنى بعد از آن از رسول خدا نشنیدم که آن را فراموش کنم، بلکه همیشه آن را به خاطر داشتم».[2]
ابن تیمیه درباره تفسیر طبری چنین گفته است: « ابن ابی‌حاتم در زمره علمای بزرگی است که در اسلام زبان راستینی داشته‌اند و تفاسیرشان متضمن نقل‌هایی است که در تفسیر، به آنها اعتماد می‌شود.»[3]
اين فضيلتى است بزرگ براى امام علی (علیه السلام) كه صندوقچه اسرار پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و وارث تمام علوم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بود، و به همين دليل بعد از او در مشكلاتى كه براى جامعه اسلامى در مسائل علمى پيش مى‌‏آمد موافقان و مخالفان به او پناه مى‌‏بردند.

پی‌نوشت:
[1]. ابن منظور، لسان العرب ج 15 ص 396، ناشر: دار صادر، مكان چاپ: بيروت‏، نوبت چاپ: سوم‏
[2]. طبری، جامع البيان فى تفسير القرآن، ج‏29، ص: 35، ناشر: دار المعرفة، مكان چاپ: لبنان، بيروت‏
[3]. ابن تیمیه، منهاج السنّة ج۷ ص۱۷۹، تحقیق محمد رشاد سالم، جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامية، الطبعة الأولى،1986 و قرطبی، الجامع لأحكام القرآن، ج‏18، ص: 264، تهران: ناصر خسرو، 1364