پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از عقائدی که قرآن به شدت با آن مبارزه می‌کند، مساله تجسیم (جسم دانستن خدا) است. لازمه قول به تجسیم، وجود فرزند داشتن خدا، اعضا و جوارح برای خدا و هر چیزی که قابل تصور برای انسان است، می‌باشد. قرآن در آیات متعددی با این تفکر به شدت مخالفت کرده و معتقدین به این تفکر را نفرین می‌کند. یکی از گروه‌هایی که همین اعتقاد را داشتند یهود است، قرآن در این باره می‌فرماید: «وَ قالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَ قالَتِ النَّصارى‏ الْمَسيحُ ابْنُ اللَّهِ ذلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْواهِهِمْ يُضاهِؤُنَ قَوْلَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ قاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ [توبه/۳۰] يهود گفتند: عزير پسر خداست! و نصارى گفتند: «مسيح پسر خداست!» اين سخنى است كه با زبان خود مى‏‌گويند، كه همانند گفتار كافران پيشين است؛ خدا آنان را بكشد، چگونه از حق انحراف مى‌‏يابند؟» اما متاسفانه بعضی از سرشناسان سنی و وهابی هم به مساله تجسیم اعتقاد دارند. در این نوشتار چند نمونه از این اقوال را بیان می‌کنیم.
ابن تیمیه می‌گوید: «اگر خداوند متصف به جسم بودن شود اشکالی ندارد».[1] بخاری در چند جای کتاب خود چنین می‌گوید: «همراه رسول الله بودیم پس آن حضرت نظاره کرد به ماه سپس فرمود همانا شما خدا را در قیامت خواهید دید همانگونه که این ماه را می بینید.»[2]. آلوسی می‌گوید:« الحمد لله که خدایم را ۳ مرتبه در خواب دیدم که آخرین دفعه در سال ۱۲۴۶ هجری بود.»[3] سبحان الله، آیا اعتقاد به تجسیم مخالف آیات قرآن نیست؟ آیا کسی که معتقد به تجسیم باشد مورد لعن و نفرین خدا قرار نمی‌گیرد؟ مگر خدا در قرآن خطاب به حضرت موسی نمی‌فرماید: « لَنْ تَراني ‏[اعراف/143] هرگز مرا نخواهى ديد».

پی‌نوشت:

[1]. ابن تیمیه، الفتاوی الکبری، دار الکتب العلمیه، 1408ق، چاپ اول، ج6، ص457
[2]. بخاری، صحيح البخاري ج 1 ص 203، دار النشر: دار ابن كثير, اليمامة، بيروت، 1407، 1987، الطبعة: الثالثة، تحقيق: د. مصطفى ديب البغا
[3]. آلوسی، روح المعاني ج 9 ص 52، دار النشر: دار إحياء التراث العربي، بيروت
رک: مقاله مرتبط: جسمانیت خدا در صحیح بخاری