پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از طعنه هایی که این‌روزها وهابیون به شیعیان می‌زنند این‌است که: شما اگر شیعه هستید پس چرا نمازتان مانند نماز علی علیه السلام نیست؟

اشکالی که آنها به نماز شیعیان وارد می‌کنند از این قرار است. چرا شما مانند علی علیه السلام و دیگر صحابه، نمازهای خود را در اوقات پنج‌گانه به جا نمی‌آورید و آنها را به صورت جمع می‌خوانید؟

به اعتقاد شیعه، هیچ‌کس به‌غیر از رسول اکرم صلی الله علیه و آله حق تشریع و تبیین احکام الهی را که آن‌هم به اذن خداوند است، ندارد و پس از نبی اکرم صلی الله علیه و آله این مسئولیت به عهده جانشینان او از ائمه معصومین قرار گرفته است. بنابراین شیعه هیچ موقع مسائل شرعی را با سلیقه خود تغییر نمی‌دهد.

همانطور که می‌دانید نمازهای یومیه دارای اوقات مخصوص و اوقات مشترک و اوقات فضیلت هستند. در فقه شیعه بنابر ادله‌هایی که از روایات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و اهل البیت وارد شده با ایکه خواندن نمازها در اوقات پنجگانه مستحب است و بهتر است که نمازها در وقت فضیلت خود بجا آورده شود، اما جمع کردن آنها جایز و بی‌اشکال است.

در اینجا قصد نداریم دلائل موجود در فقه شیعه را مورد بررسی قرار دهیم، اما جالب است بدانید که بسیاری از فقهای اهل سنت نیز جمع بین نمازها را در سفر جایز می‌دانند و شخص پیامبر صلی الله علیه و آله بنابر آنچه صحیح مسلم نقل کرده‌است، گاهی بدون وجود خوف و یا سفر، جمع بین نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا می‌کرد.[1]

پیامبر صلی الله علیه و آله در فرمایشی دلیل این کار را آسایش مسلمین و سخت نگرفتن به آنان ذکر کرده است.

در روایت آمده است که پیامبر صلی الله علیه و آله جمع بین نماز کرد، و وقتی از وی درباره دلیل این کار سئوال شد فرمودند: اینگونه عمل کردم تا حرجی بر امتم نباشد.[2]

در مسند احمد آمده است که ابن عباس می‌گوید: با رسول خدا صلی الله علیه و آله هشت رکعت ظهر و عصر و نیز هفت رکعت مغرب و عشا را به صورت جمع خواندیم.[3]

و همچنین می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله در مدینه در حالیکه مقیم بودند و نه مسافر، نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا را جمع میخواندند.[4]

شیخ احمد شاکر می‌گوید:این رای جواز جمع، همان رای صحیحی است که از متن حدیث گرفته شده است.[5]

همچنین شیخ علی حفیف در کتاب اسباب اختلاف الفقها نیز جمع بین دو نماز را جایز شمرده است.[6]

اما این اشکال یعنی تطابق نداشتن با نماز پیامبر صلی الله علیه و آله به خود آنها وارد است، چون همه می‌دانیم که تکتف یعنی بستن دستها در نماز در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله مرسوم نبوده و این‌کار در زمان خلیفه دوم و بنابر سلیقه شخصی او وارد در نماز شد. ماجرای آن هم از این قرار بود که وقتی اسیران فارس را نزد وی آوردند، آنان مقابل عمر دست بسته ایستادند. وی علت این کار را جویا شد، گفتند: ما مقابل امیران و بزرگان خود به جهت احترام این گونه می‌ایستیم. عمر از این نحوه اظهار ادب خوشش آمد و گفت: خوب است ما هم در مقابل خداوند این‌گونه بایستیم.[7]

منابع:

[1] صحیح مسلم ج 2 ص 151 باب الجمع بی صلوتین فی الحضر
[2]شرح الزرقانی علی موطا مالک ج1 باب الجمع بی صلوتین فی الحضر ص 294
[3] مسند احمد ج1 ص221-صحیح بخاری ج1ص72-صحیح مسلم ج2ص152
[4] همان مدرک
[5]حاشیه سنن ترمذی ج1 ص359
[6] کتاب اسباب اختلاف الفقها ص78
[7]مستند عروه الوثقی ایت الله خویی ج4ص445- جواهر الکلام ج11 ص19