پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_از جمله شبهاتی که نسبت در رابطه با ظلم و ستم نسبت به فاطمه زهرا (سلام الله علیها) مطرح می‌کنند، غیرت عربی است.

شبهه افکنان با انواع و اقسام روش‌ها سعی در به انحراف کشاندن اذهان عمومی نسبت به شهادت حضرت صدیقّه کبری (سلام الله علیها) داشته و دارند. اینان با طرح سوالات و به میان کشاندن مسایل دیگر در صدد سرپوش گذاشتن به این رخداد تاسف‌بار تاریخ صدر اسلام هستند.

این‌بار اینگونه مطرح کرده‌اند که : « با توجه به اینکه اساسا در فرهنگ عرب، بیش از هر قوم و ملتی نسبت به زن، غیرت نشان داده و بر رعایت حال آنان حساسیت ویژه‌ای از خود نشان می‌دهند، چگونه می‌توان پذیرفت که عمربن خطاب یک زن را، آن هم فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، جگرگوشه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را کتک زده و مردم با غیرت عرب، هیچ‌گونه واکنشی از خود نشان نداده باشند»؟![1]

در جواب افرادی که مسئله غیرت عربی را در این حادثه دخیل کرده‌اند باید نکاتی را از تاریخچه خودشان متذکر شویم. آنچه را که تاریخ شهادت می‌دهد، مخالف ادعای مطرح شده می‌باشد و نمی‌تواند به عنوان یک خصیصه ثابت و جامع برای اعراب قلمداد شود. باید دید ایشان برای کارنامه سیاه خود در باره ظلم به نوامیس خود چگونه پاسخ می‌دهند؟ آیا اینان که دم از غیرت عربی می‌زنند، چه جوابی برای عمل زشت و غیر انسانی زنده به گور کردن دختران خود دارند؟

عمل پست و شنیعی که قرآن کریم  آن را متذکر شده و این خصلت زشت را برای اعراب جاهلی یادآور شده است : وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ * بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ. (و در آن هنگام که از دختران زنده به گور شده سوال شود : به کدامین گناه کشته شدند؟) [ تکویر, ایات 7و8]

ابن اثیر دمشقی وهّابی در تفسیر آیه فوق چنین می‌نویسد : مردم زمان جاهلیت گاهی از ترس فقر و یا ترس از کمبود آذوقه، فرزندانشان را می‌کشتند...« مووده» همان دختر زنده به گور شده‌ای است که مردم جاهلی به این عمل اقدام می‌ورزیدن؛ چون از فرزند دختر بدشان می‌آمد.[2]

گذشته از ترس فقر و بیچارگی، داشتن فرزند دختر را یک ننگ می‌دانستند و در واقع این مسئله بصورت یک فرهنگ غلط اما رایج در بین اعراب در آمده بود که قرآن نیز به آن اشاره نموده است.

خداوند در سوره نحل آیات 58 و 59 حال ایشان را اینگونه توصیف فرموده: در حالیکه هرگاه به یکی از آنها بشارت دهند دختر نصیب تو شده، صورتش سیاه شده و به شدت خشمگین می‌گردد.

بنابراین باید نسبت به غیرت عربی مورد ادعای ایشان بیشتر تامل کرد. اینان که به گواه تاریخ اساسا از داشتن دختر، شرم داشتند و آن را مایه ننگ و عار خود می‌پنداشتند، از کدام غیرت سخن می‌گویند؟ آنان که طفل تازه به دنیا آمده خود را زنده زنده به داخل گور می‌فرستادند، چگونه است که غیرت عربی را مانع ظلم به زنان می‌دانند؟ اگر واقعا کتک زدن زنان را مغایر با غیرت عربی می‌دانند، پس چگونه سمیه، مادر عمار یاسر را نه تنها کتک زدند بلکه آن قدر شکنجه دادند تا اینکه در زیر شکنجه جان سپرد.

ابن حجر عسقلانی در الاصابه می‌نویسد : «سمیه دختر خبّاط ... مادر عمار یاسر هفتمین کسی است که اسلام آورد، ابوجهل او را اذیت می‌کرد و آن قدر نیزه بر پایین شکمش زد تا به شهادت رسید. او نخستین زن شهید در اسلام است و چون مسلمان شده بود و دست‌بردار نبود، آل بنی مغیره او را آزار و اذیت کردند تا کشته شد».[3]

بنابراین با توجه به موارد مذکور، داوری در رابطه با شبهه به میان کشیدن غیرت عربی را در جریان هتک حرمت به فاطمه (سلام الله علیها) را به قضاوت خوانندگان واگذار می‌کنیم.

منابع :

[1]. شبهات فاطمیه, ص 153, سید مجتبی عصیری
[2]. تفسیر القرآن العظیم, ج 2, ص 181, و ج 4, ص 478, اسماعیل بن عمر بن کثیر القرشی الدمشقی
[3]. الاصابه فی تمییز الصحابه, ج 7, ص 712, رقم 11342, احمدبن علی بن حجر عسقلانی الشافعی