حیف است که سایت به این خوبی که می تواند گوشه های تاریک تاریخ ادیان و اعتقادات آنها را روشن کند، با ارائه شواهد تاریخی درست ، نتیجه ای نادرست بگیرد. شواهد مطرح شده در باره بابیت افراد غالی چه ربطی به بابیت سید باب داشت؟ فرض کنید این همه پیامبر درو غین آمدند و به دروغ ادعای رسالت کردند، آیا رسالت الهی با اینها بد می شود؟ این مقاله در موارد زیر ایراد دارد: 1. سید باب خود را بابی دانست که از آن باب باید به خداوند رسید . ما هم در مقام تحقیق کار به درست یا نادرستش نداریم. اما ما در دعاهای خودمان خطاب به ائمه داریم السلام علیک یا باب الله الموتی عنه. ایا این دعاها هم، همه از غلات است؟؟ سید باب در تفسیر سوره کوثر آنهائی که وی را باب امام دوازدهم می خواندند، حتّی کافر خوانده است و معتقد است که هیچگاه ادعای بابیت خاصه امام عصر را نکرده است. 2. هیچ ربطی بین بابیت سید باب با اسماعیلیه موجود نیست. کلاً بابیه ادامه اسماعیلیه نیست بر اساس مصرّحات تاریخی 3. رابطه ای بین عقاید سید باب با غلات وجود ندارد چرا که در بیان فارسی به صراحت ذکر شده است که خاک ما قبض من النقطه(یعنی خودش) را در یکی از حرمین دفن کنند و بر آن بنائی از مرآت بنا نهند تا اینکه مردم به چشم خویش ببینند که نقطه بیان مخلوق بوده و مرزوق و در حق او بیش از این حکم نکنند 4. سید باب در اواخر کار خویش به روشنی توضیح داد که چون اذهان مردم آماده شنیدن حرف من نبود، مطالب را با تنزل بیان کردم تا مستوحش نگردند از امر جدید. یعنی به جائی اینکه خود را پیامبر بنامد، گفت من حامل حرف خداوندم و اگر در انتظار مهدی موعود خود هستید، من به منزله دری هستم که از آن می توان به وی رسید که گفتیم بعدها توضیح داد که به علت ضعف عقول مردم اینها را گفتم. اینکه خودش آن را انکار کند و شما به زور به وی بچسانید، شیوه ای درست در نگارش مقاله نیست.