ببین سامان من سالی یکبار میرم روستای اجدادیم شروع طاقتم نمی اره می زنم به کوه تو راه مردمی رو میبینم که گندوم درو میکنن هر چی که بالا تر می رم مردم کوچیک تر میشن وقتی نوک کوه میرسم مردم معلوم نیستند ولی میتونم نهاوند .نوراباد. کنگاور وحتی خیلی جزئی کرمانشاه رو می بینم اسم این کوه سلطان کوه است با ارتفاع نزدیک به4000متر اونجاست که فکرم باز میشه نقشه رو که باز میکنم میبینم این کوه تو کوهای گرین گمه وقتی عقب تر میرم میبینم گرین تو ایران گمه وقتی به کره ی زمین نگاه می کنم می بینم ایران هم توش گمه . کره ی زمین هم توی کهکشان راه شیری اصلا دیده نمی شه وزمانی که از می شنوم کهکشان راه شیری نسبت به کل گیتی همانند دانه ی ارزنی هست به روی تمام دریاهای کره ی زمین فقط یک چیزو می فهمم اونم اینه که من همیشه امیدم به خدا هست اگر روزی بگن بیا تو شاه ایران باش ولی بگن امیدت به خدا نباشه خودمو می کشم .تو این دنیا فقط خدارو دارم همینو بس .پیامبران مثل مجری هایی هستند که شاید کنار اخبار تصویرشونو دیده باشی برای ادم هایی که نمی تونن بشنون دست تکون میدن که اونها هم چیزی بفهمند رها باش نمی دونم چند سالته اگه کنکور دادی یا امتحانی در زندگیت داشتی یک چیزو بدون مهم ترین وبزرگترین امتحان شناختن خودت است