به نظرم، پرداختن به این بحث که می تواند احساسات انسان را مجروح کند، کار درستی نیست. فکر می کنم طرح این بحث بیشتر می تواند دستاویزی باشد تا اعتبار و منطق ساده دین زرتشت را در نظر عامه از بین ببرد. اینکه فلان تاریخ نگار یونانی در مورد پادشاهان وقت ایران چه گفته اند به نظرم ملاک عقلی و منطقی نیست. من به عنوان یک حقوقدان معتقدم باید دستورهای دینی جناب زرتشت و/یا رویه عملی و عرف زرتشتیان موجود را مورد بررسی و توجه قرار داد و از برخوردهای احساسی و بکار بردن جمله هایی که نشان از عصبیت دارند پرهیز کرد. به نظرم نباید با انگ زدن و دنبال عیب گشتن, از کنار مفاهیم و آموزه های نیک به سادگی گذشت. اینکه یک دین به رغم ظلم و ستیز پادشاهان و زورمندان پس از گذشت هزاران سال هنوز پابرجا مانده و پیروان آن محروم از دسترسی به منابع ثروت هستند، نشان از درستی و صداقت پیروان آن دارد. از طرف دیگر، دین زرتشت ریشه در تاریخ و فرهنگ کشور ما دارد، اگر این عمل (ازدواج مردم با محارم) امری مطلوب و متداول بوده، پس چرا همه ی ما از شنیدن آن این قدر چندشمان می شود؟