این مطالبی که شما از دینکرد و روایت امید و غیره نقل میکنید،‌ هیچکدام از کتاب آسمانی زرتشتیان نیست. کتاب آسمانی زرتشت، گاهان است و کتاب حواریون و شاگردان زرتشت هفت ها. زرتشتیان فقط گاهان را کتاب آسمانی خود میدانند. کتابهای پهلوی مثل دینکرد و بندهش و غیره را مغان نوشتند که از دوره هخامنشیان به بعد دین زرتشت را پذیرفتند و به تبلیغ این دین پرداختند. شما میتوانید بگویید مثلا یک روحانی زرتشتی به نام امید اشاوهشتان بوده که در کتاب خود ازدواج با محارم را تبلیغ کرده مثل این که میگویید فلان متکلم مسلمان در قرن دهم قمری درباره عروج جسمانی پیامبر را رد کرده است. در ضمن بنویسید که در همان کتاب امید اشاوهیشتان هم آمده است که مردم زرتشتی با این رسم مخالفت کرده اند و آن را نپذیرفته اند. در مورد اوستا هم جهت اطلاع بگویم که پنج بار واژه خویتودت آمده بدون هیچ توضیحی و بافت متن و جملات مجاور و مضمون متن ارتباط موضوعی با ازدواج را رد میکند.