پاسخ به مهرداد – بخش 4 :::::::: به کنیزی گرفتن زنان در جنگ، در قوانین زرتشتی و ایران باستانی وجود داشت چنان که در همین سایت اسنادی را ارائه کردیم. اما امروز هم بله، طبق شرایطی که اسلام گفته، الآن هم اگر جنگی بشود، ما زنان و دختران دشمنان را با شرایط خاصی که دارد به کنیزی خواهیم گرفت. توضیح: مقدمه – ما در اسلام، برده داری (تعبید) نداریم. بلکه استرقاب داریم (که به اشتباه از آن به برده داری تعبیر میشود). در استرقاب چنان که زرینکوب در کارنامه اسلام نوشت، رَقَبه (که به اشتباه برده ترجمه میشود)، جزوی از خانواده است و دارای حق و حقوق است. به نوعی کارگر است و حتی میتواند از کسی که مدیریت او را بر عهده دارد، شکایت کند و حتی اگر خواهان آزادی بود، پس از عقد مکاتبه (که در قرآن آمده) آزاد شود. اما قضیه کنیز – در اسلام، به کنیزی گرفتن زنان و دختران، کُنِش نیست. بلکه واکنش است. یعنی چون دشمنان به ما سیلی میزنند، ما هم به آنها سیلی میزنیم. چون آنها به ناموس ما رحم نمیکنند، ما هم به ناموس آنها رحم نمیکنیم. اما اگر در جنگی، کسی به ناموس ما کاری نداشته باشد، ما هم به ناموس او کاری نداریم. سیلی در برابر سیلی. احترام در برابر احترام. البته در سیره پیامبر، اگر زنان و دختران اسیر شده در جنگ، با دشمنان همسو و همدست نباشند، آنگاه آزاد میشوند مثل جویریه که اسیر شد ولی چون بیگناه بود، مسلمانان کاری به او نداشتند و پیامبر هم آن قدر به او احترام گذاشت که جویریه میخواست نزد مسلمانان بماند.