هرودت مدعی وجود چنین سنتی در ایران نبوده است بلکه میگوید : هنوز سربازان کمبوجیه به خمس راه نرسیدند که اذوقه شان بپایان رسید بهمین دلیل به خوردن حیوانات مشغول شدند که انهم تمام شد و سپس به خوردن گیاهان از زمین مشغول شدند ، ولی چون به شنزار رسیدند هر ده نفر یکی را ... چون کمبوجیه اطلاع یافت از چنان ادمخوارگی به وحشت افتاد و از حمله به حبشه چشم پوشید (ص203) شما هم اگر گرسنگی فشار بیاورد دست و پای خودتان را هم میخورید چه برسد به دیگران ... در رابطه به اوستا نیازی به بحث نیست چون اشتباه میکنید! در رابطه با پلینی هم بزودی پاسخ میدهم هر چند با وجود هرودت نیازی نیست ! لطفا از خرده اوستا هم به صورت فصل و بند سند بیاورید تا بررسی کنیم .