مردم حقیقت رو فهمیدن! و خوب و بد رو بیشتر از هر زمان دیگه از هم تمیز میدن. توی هر دو متن تک بعدی نگاه شده و جانبدارانه. همونطور که در ایران پیش از اسلام نارضایتی و فقر و ظلم بوده و در کنارش شیوه ی نیک برخی از پادشاهان نیکومرام و حکمرانان عادل؛ در ایران پس از اسلام هم تمام اینها به صورت شدیدتری وجود داره؛ همون یه ذره دارایی هم اگر بود به عنوان غنایم جنگی به تاراج رفت و زنان و دختران ایرانی به کنیزی ... و اون تصوری که از ورود و عدالت حکمرانان اسلامی میرفت فروریخت. امروزه برخلاف تعادلی که اسلام بر اون تاکید کرده، از دین به عنوان ابزار سلطه و اعمال جور استفاده میشه و از سنت نبی و سیره ی علوی فقط نامی به جاست. نه عدالتی هست و نه اختیاری مونده و نه آزادی بیان و اندیشه ای. آمار اختلاسها سر به فلک کشیده و هر بار دردی به دردهای ملت اضافه میشه و همه از بی کفایتی مسئولینه. تا وقتی قانون در خدمت قشر خاصی باشه، دروغ و تزویر و سودجویی و اختناق بیداد کنه ملت به آگاهی و رستگاری نمیرسه.