سیاهپوشى سنت منطقى بشر در طول تاریخ بوده و در ایران باستان، یونان و اعراب رواج داشته است. شواهد تاریخى نشان می‌‏دهد رنگ سیاه از دیر باز در میان بسیارى از ملل و اقوام نشان عزا و اندوه بوده است. این امر به ایران یا دوران اسلام اختصاص ندارد و اعراب پیش از اسلام، ایرانیان و یونانیان باستان در عزا جامه سیاه یا کبود می‌پوشیدند. هرچند که در برخی از کشورها رنگهای دیگر برای عزا استفاده می شود. مثلا در کشورهای جنوب شرق آسیا و ترکیه از رنگ قرمز برای عزا استفاده می شود یا در برزیل رنگ بنفش و در مکزیک رنگ زرد به عنوان رنگ عزا شناخته می‌شوند. یا در کشور چین و هند رنگ سفید به عنوان رنگ عزا می باشد. اما رایج‌ترین رنگ برای لباس سوگواری در همه جهان، از دیر باز تا کنون رنگ سیاه است. پوشیدن لباس سیاه در بسیاری از فرهنگ‌ها علامت سوگواری و عزا است و به عنوان یك رسم عرفى و اجتماعى شناخته می‌شود. رنگ سیاه نشانه غم و اندوه و ابهام است و در بیشتر کشورهای غربی و اسلامی به عنوان رنگ عزا استفاده می‌شود. در چند تا از روایات فوق هم مستقیما اشاره به رنگ مشکی شده است. با رجوع به متن خواهید دید که دو روایت از روایات عامه اشاره به رنگ مشکی دارد و در روایات وارده در منابع تشیع، در روایت امام سجاد علیه السلام به رنگ مشکی اشاره شده است. برای اتقان بیشتر دو روایت دیگر ذکر میکنم که در آنها به رنگ مشکی اشاره شده است: مرحوم کلینى نقل می‌‏کند که سلیمان بن راشد از پدرش نقل کرد: امام سجاد(ع) را دیدم که جبّه‏اى جلو باز و سیاه رنگ و طیلسانى کبود رنگ پوشیده بود. برخی نوشته اند که دختر "ام سلمه" و زنان انصار در عزای "حمزه" و شهیدان اُحد لباس سیاه پوشیدند و "اسما بنت عمیس" نیز در عزای "جعفر طیار" سیاه پوشید. با تشکر از بذل عنایت حضرت عالی