با سه رام / سَلام ( سِه رام : ۱- یِکتایی ۲- پیام بَری ۳- بازگَشت = ۱- توحید۲- نَبُوَّت ۳- مَعاد) ریشه یابیِ واژه یِ سِپاس: سِپاس : سِ - پاس سِ : پیش وَند به مینه یِ تَمام ، کَمال ( پُرَنده ، پُرکام ، کامار ) پاس = نِگَه بانی ، پادمانی سِپاس :سِ پاس = بِسیار خوب نِگَه بانی کَردَن وَ بَرایِ هَمین دیگَران می گُفتَند:سِپاس وَ با بازگُفت، آن را دوباره می سُتودَند یا دانگِه می گُفتَند. واژه ای پارسیِ دانگِه هَم ریشه با : اِنگِلیسی : thank آلمانی : Danke ریشه یابیِ دانگِه : دان : اَز دانِستَن ، گِه : پَس وَندِ نام ساز که دَر واژه یِ شِکَنجه : شِکَن اَز شِکَنیدَن یا شِکَستَن وَ گِه که به چِهرِ - جه دَرآمَده ، به کار رَفته اُست . دانِگه به این مینه اَست که اَرزِشِ کارِ تو را می دانُم .دَر زَبانِ پارسیِ نو دُر بَرخی واژه ها واتِ گ به ج دِگُریده می گَشته اَست. اَفروزِش دَر باره یِ نامِ : مَه مَد مَه = بُزُرگ ، مَد = اَندیشه < مَه مَد= بُزُرگ اَندیشه دانگِه اَز خاندِ( خواندِ ) نِگَرنِوِشته !