جناب ناشناس، سخنان شما تا دویست سال پیش، جایگاهی نداشت. بزرگترین منابع ادبی و عرفانی ایران پر است از واژگان عربی. دیوان حافظ مملو از کلمات عربی است (باور نمی‌کنید؟ شما را به چالش دعوت میکنم که غزل 18 دیوان حافظ را بازنویسی کنید، بدون اینکه کلمه‌ای عربی به کار ببرید. به ظرطی که از زیبایی و ظرافت غزل چیزی کم نشود. اگر می‌توانید... که هیچ گاه نمیتوانید). بوستان و گلستان سعدی پر از واژگان عربی است. مثنوی معنوی و دیوان شمس و حتی رباعیات خیام و اشعار عطار و ... همگی پر از واژگان و عبارات عربی هستند. زبان عربی باعث شکوفایی زبان فارسی شد. وگرنه زبان پارسی میانه، زبانی بود تقریباً نازا. توجه کنید که امروز هزاران صفحه از متون پارسی میانه مانده است ولی این هزاران صفحه سر جمع به اندازه 5 صفحه دیوان حافظ هم ارزش ندارد. یک برگه از دیوان حافظ می‌ارزد به همه‌ی آن متون پارسی میانه. یک صفحه از دیوان شمس شرف دارد به همه متون پارسی میانه. حتی فردوسی هم شاهنامه را در وزن بحر متقارب سرود که یک وزن و سبک شعری عربی است. عرض می‌کردم. سخنان شما تا دویست سال پیش، جایگاهی نداشت. تا اینکه انگلیسی‌ها و یهودی‌ها آمدند و عده‌ای مزدور را به کار گرفتند تا مهمترین آثار ادبی عرفانی ایرانی-اسلامی که هویت مردم این سرزمین است را نابود کنند. شما یا جزو این مزدوران هستید. یا فریب‌خورده هستید.