بدترین فقر، آن است که دست گدایی به دشمن خود دراز کنید. دوستداران کوروش به این فقر ذلت بار دچارند. تمام این تظبیق‌ها بین کوروش و کیخسرو (که اساساً تطبیق غطلی است) مبتنی بر پذیرش متون یونانی به عنوان تاریخ و پذیرش شاهنامه و تواریخ ایرانی به عنوان اساطیر و افسانه و حرفهای پای منقل است. روایات زرتشتی و اساساً حافظه تاریخی ایرانیان باستان، بسیاری از جزئیات را به خاطر سپرده است. شخصیتهای مشهور و مطرح یک ملت هیچ گاه فراموش نمیشوند. اما چه شد که کوروش فراموش شد؟ و شما امروز برای احیای آن دست نیاز به سوی دشمنان خود دراز کرده اید؟ و آسمان و ریسمان را به هم می‌بافید؟ کوروش اگر نماد هویت ایرانی بود، نمی‌بایست فراموش میشد