درسته که جنگ کورش با لیدی در آغاز دفاعی بود چون کِرُزوس توی خاک ایران پیشروی کرد اما کورش بعد از این که در برابر حملۀ کرزوس ایستادگی می کنه توی خاک لیدی پیشروی می کنه تا این که سرانجام شهر سارد که پایتخت لیدی هست رو هم می گیره. این پیشروی ای که توی خاک لیدی داشته رو بهش می گن حمله نه دفاع، دفاع فقط همون اولش بود. بعد از اون فتح لیدی هم فرماندش که اگه اشتباه نکنم اسمش هارپاگ بود رو می فرسته تا دولت شهرای یونانی آناتولی یا ترکیۀ امروزی رو بگیرن یعنی به دولت شهر های یونانی حمله می کنه. کورش بار ها هم از شرق مرز های ایرانو گسترش داد؛ یعنی به اقوام شرقی حمله کرد و مناطقشونو تصرف کرد. به اقوام شمالی و شمال شرقی هم حمله کرد و مرزهای اونا رو هم به دست گرفت و توی یکی از حمله هایی که به سکاییا داشت کشته شد. اصلا هم مهم نیست که هدفش از حمله به بابل چی بوده، مهم اینه که به بابل حمله کرده هر چند که توی استوانۀ کورش اومده که توی شهر بابل خون ریزی نشد اما توی راهش به بابل، از شهرای عراق امروزی می گذشته که برای تصرف این شهرا خون ریزی رخ می ده. کمبوجیه هم به مصر حمله می کنه حالا به هر هدفی مهم اینه که خون ریزی کرده. داریوش هم حتی توی خاک اروپا پشروی کرد یعنی به کسایی که توی منطقۀ داکیه بودن حمله کرد و اولین پادشاه شرقی ای بود که به غرب حمله کرد. از اون بزرگ تر حمله به یونان بود که خشایارشا هم کار داریوشو دنباله می ده. هر چند که اشکانیان لشکر کشیای کم تری به روم داشتن و لشکر کشی ای که زمان اُرُد دوم به شام و سوریه و فلسطین شد مدت کمی دووم اورد و به زودی رومیا سوریه و فلسطینو از ایرانیا پس گرفتن اما به هر حال اشکانیا هم به روم حمله کردن. اما داستان ساسانیان گسترده تره و از همون اولین پادشاهاشون یعنی اردشیر یکم و شاپور یکم به روم حمله کردن و چشمگیر ترینش هم که فتوحات خسرو پرویز توی مصر و شام و ترکیۀ امروزی بود که همۀ اینا حمله بوده.